Η πρόσκληση για το «Χυτήριο» ήρθε από τον τομέα Πολιτισμού της ΔΗΜΑΡ για ενημέρωση, ως προς την πολιτική κατάσταση, από τον Φώτη Κουβέλη.
Αφορούσε στους ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων και, κατά τα ειωθότα, συγκέντρωσε όλους τους γνωστούς και μη εξαιρετέους. Ανθρώπους του κινηματογράφου, της μουσικής, των εικαστικών, της λογοτεχνίας, συναδέλφους μας ενεργούς, άνεργους, εξαναγκασμένους σε εθελουσία κ.λπ. Τόσο κόσμο σε ανάλογη συγκέντρωση κάτι χρόνια είχαμε να δούμε και αυτό είναι ευχάριστο.
Μας εξήγησε ο κ. Κουβέλης ή ο σύντροφος Φώτης (ό,τι επιθυμείτε βάζετε εδώ) για τη συμμετοχή στην τρι-κομματική, για τις δυσκολίες αλλά και για όσα πέτυχε ή δεν πέτυχε, με πολύ καθαρό λόγο, όπως πάντα, και εμείς ευχαριστηθήκαμε, έχοντας κατά νου και την ιταλική ρήση si non e vero e buon trovato. Και ακόμη περισσότερο γιατί μας διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα παραμένει στην Ευρώπη. Ακολούθησε μουσική βραδιά, πιάνο, τραγούδι, παλιός Χατζιδάκις, παλιός Θεοδωράκης, κρασάκι και όλα τα σχετικά.
Πολλές οι αναπάντητες ή απαντημένες ερωτήσεις στα πηγαδάκια, αν σώθηκε οριστικά ο Λούκος, ποιος πάει στο Εθνικό και ποιος πάει στη Βενετία.
Κουβέντα, ούτε μεταξύ μας, για την τομή που περιμένει κανείς στον Πολιτισμό και την κοινωνία, για τους κινδύνους από τη λουμπενοποίηση της μικροαστικής και ενίοτε της μεσαίας τάξης, για όλα αυτά που καίνε και που μας καίνε ζητήματα που ορίζουν τον Πολιτισμό μας, πέρα από την ψυχαγωγία μας. Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ για το σύντροφο Λεωνίδα, έδωσε το στίγμα της βραδιάς. Σαν να μην πέρασε μέρα από τότε. Ιδιοι ή περίπου ίδιοι άνθρωποι, ίδιες κουβέντες και συμπεριφορές.
Εκείνο που με γέμισε τρυφερότητα και προσδοκία, πάντως, η εικόνα του Φώτη να καπνίζει κάτω από την απαγορευτική επιγραφή. Οχι, γιατί είμαι αμετακίνητη καπνίστρια, σας ορκίζομαι. Με ικανοποίησε σημειολογικά η εικόνα του καπνιστή Φώτη ως δείγμα ανυπακοής του. Εύχομαι και σε άλλα, να πάει κόντρα στο τρικομματικό ρεύμα.
