γράφει η Ιωάννα Μαρίνου
Η «Ανακυκλωμένη» ΔΗΜΑΡ
Με την πρώτη ανάγνωση του θέματος αυτού του κειμένου, κάποιος ίσως σκεφτεί ότι πρόκειται για ένα ακόμη εγχείρημα υποτίμησης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Γιατί παρόλο που η ανακύκλωση θεωρείται μια διαδικασία εξαιρετική στην καθημερινότητα μας, όταν ο όρος χρησιμοποιείται μεταφορικά αποκτά συνήθως αρνητικό πρόσημο. Ας πάρουμε όμως τον όρο με την κυριολεκτική του σημασία. «Ανακυκλωμένο», είναι το νέο προίον που προκύπτει έπειτα από επεξεργασία παλιών ή φθαρμένων υλικών.
Το υλικό της ΔΗΜΑΡ σίγουρα δεν πρόλαβε στα τέσσερα χρόνια από την ίδρυση της να παλιώσει, δε μπορεί όμως κανείς να αρνηθεί ότι υπέστη μεγάλη φθορά. Μια φθορά που βιώνει κάθε ζωντανός οργανισμός ,ως φυσική συνέπεια των συνθηκών του περιβάλλοντος που δρα και αναπτύσσεται.
Θα μπορούσε η ΔΗΜΑΡ να διατηρήσει το 6% του 2010,ερμητικά κλεισμένο σε γυάλα, να το προστατεύσει μέχρι ν «αυγατίσει» . Επέλεξε όμως να ρισκάρει ως «Κυβερνώσα Αριστερά». Μα κάθε ρίσκο έχει ένα τίμημα και η Δημοκρατική Αριστερά πλήρωσε τις επιλογές της χάνοντας τελικά μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, των φίλων ,των στελεχών της.
Η πραγματοποίηση όμως τριών συνεδρίων σε τέσσερα μόλις χρόνια, αποδεικνύει ότι αυτός ο πολιτικός χώρος, ως οντότητα διαμορφώνεται, εξελίσσεται, επαναπροσδιορίζεται.
Το 3ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, έδωσε την ευκαιρία σ όλους εμάς που παραμένουμε στο χώρο αυτόν, να …ξανασυστηθούμε. Μέσα από διάλογο, από συγκρούσεις, προβληματισμούς αλλά και έντονα συναισθήματα. Γιατί αυτές οι διαδικασίες γεννούν πάντα συναισθήματα. Κι ήταν πολλά αυτά που προκάλεσαν οι τρεις μέρες του Συνεδρίου. Αρνητικά και θετικά. Ενα μόνο θαρρώ πως δεν προκάλεσαν ….Το φόβο!
Χίλιοι περίπου άνθρωποι για πολλές ώρες άκουσαν, μίλησαν, έζησαν, διαφώνησαν όμως τελικά δε φοβήθηκαν το -κατ΄ άλλους «αξιοθρήνητο»- 1%.Δε δέχτηκαν να συμβιβαστούν, να βάλουν την παρακαταθήκη της προσωπικής τους διαδρομής υποθήκη για την πολιτική τους επιβίωση. Αποφάσισαν πως θα κολυμπήσουν στα βαθιά, πως θα πορευτούν με πυξίδα τις αρχές και τις αξίες τους, αρνούμενοι να εγκλωβίσουν τις ελπίδες και το όραμα τους σε ένα κουτί με illustration περιτύλιγμα.
Κι είναι αυτή η απόφαση που μας ενώνει, που ξεπερνά τις όποιες διαφορετικές απόψεις και συνθέτει τελικά την εικόνα της «ανακυκλωμένης» ΔΗΜΑΡ, με άξονα έναν κοινό σκοπό κι όχι προσωπικές φιλοδοξίες,παρά την εικόνα που εμφανίζεται στα ΜΜΕ.
Μ αυτό το κείμενο καμιά πρόθεση δεν έχω να εξωραϊσω τα όποια προβλήματα υπάρχουν ακόμη στο εσωτερικό του κόμματος. Όμως αυτά τα εντοπίσαμε κι είχαμε τη δύναμη και να τα αποδεχτούμε και να τα δημοσιοποιήσουμε. Να τα διαχειριστούμε με αλήθειες κι όχι κουκουλώνοντας τα. Τώρα μένει να τα μετατρέψουμε σε εξωστρεφή δράση.
Το 3ο Συνέδριο βγάζει πιο δυνατή τη ΔΗΜΑΡ στην κοινωνία, όσο κι αν αυτό δεν απεικονίζεται στα δημοσκοπικά ποσοστά της. Πιο δυνατή γιατί (όσοι παραμένουμε) είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε τις δυσκολίες που θ αντιμετωπίσουμε με συνέπεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Ακροβατώντας ναι, όχι όμως πισωπατώντας σε λάθη του παρελθόντος ή ποδοπατώντας τις ελπίδες μας. ΄Ισως κάποιος αναγνώστης σκεφτεί ότι αυτά τα λόγια δεν είναι τίποτα παραπάνω από σύμπτωμα παλιμπαιδισμού που εκφράζεται με έναν εφηβικό ενθουσιασμό. Όμως αυτός ο ενθουσιασμός δε μπορεί παρά να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής προσπάθειας. Τον έχει ανάγκη μια κοινωνία που βουλιάζει από τις δυσβάστακτες πολιτικές που εφαρμόζονται. Τον έχουμε ανάγκη όλοι, για να μπορέσουμε ν αντισταθούμε σ όλους εκείνους που καθημερινά συνθλίβουν τα όνειρα μας!
Σ΄ αυτή την κοινωνία λοιπόν ,καθώς και στην «ανακυκλωμένη» ΔΗΜΑΡ και στους συντρόφους μου, θέλω ως επίλογο να αφιερώσω αυτά τα λόγια του Οδ.Ελύτη
«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Ιωάννα Μαρίνου
Γραμματέας Τ.Ο ΔΗΜΑΡ Ρόδου
Μέλος Κ.Ε ΔΗΜΑΡ
Via : rodosreport.gr
