του Νίκου Σκιαδά *
Το πρόβλημα με τη ΔΗΜ.ΑΡ είναι σήμερα πρόβλημα ταυτότητας. Όλες οι κινήσεις της που κατέληξαν σε αποτυχία οφείλονται στην έλλειψη σαφούς και συγκεκριμένου πολιτικού προσανατολισμού ο οποίος ξεκινάει από το τι είναι και τι εκπροσωπεί αυτό το Κόμμα ,το δικό μας κόμμα. Ίσως το πρόβλημα αυτό ενυπήρχε από τη στιγμή της ιδρύσεως της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όσοι φύγανε τότε από τον Ενιαίο συνασπισμό δεν είχαν όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους την ίδια σκέψη για το γιατί φύγανε και το τι θέλανε να φτιάξουν. Άλλοι φύγανε γιατί θέλανε να φτιάξουνε ένα νέο Καθαρά σοσιαλδημοκρατικό και εκσυγχρονιστικό Κόμμα, δηλαδή να ολοκληρώσουνε το ανολοκλήρωτο εκσυγχρονισμό της Σημιτικής Περιόδου γιατί αυτόν θεωρούσαν ότι έλειπε από την Ελληνική Κοινωνία.
Άλλοι φύγανε γιατί πιστεύανε ότι οι εγγενείς αντιφάσεις του Καπιταλιστικού συστήματος μπορούν να ξεπερασθούν και η Κοινωνία να γίνει πιο ανθρώπινη και σοσιαλιστική αν η Αριστερά εγκαταλείψει τις γραφειοκρατικές και δογματικές αγκυλώσεις αφενός και αφετέρου να αξιολογήσει με ρεαλισμό και υπευθυνότητα απέναντι στην δοσμένη Κοινωνική Πραγματικότητα, τη δυναμική των νέων Κινημάτων που γεννούν οι αντιφάσεις και η αποτυχία του Καπιταλισμού όπως εκφράζεται μέσω της παγκοσμιοποίησης , των Πολέμων και τη συσσώρευση του Πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.
Δηλαδή οι μεν Πρώτοι πιστεύανε στην ανωτερότητα του καπιταλιστικού συστήματος και στην ικανότητα του να ξεπερνάει τις αντιφάσεις του και να δημιουργεί Πρόοδο και Πλούτο που τελικά με τις κατάλληλες πολιτικές μπορεί να επωφεληθεί από αυτόν ολόκληρη η κοινωνία. Αυτές τις πολιτικές τις εκφράζουν καλλίτερα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που την περίοδο της καπιταλιστικής ανάκαμψης που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκμεταλλεύθηκαν τα πλεονάσματα και τα κέρδη αυτής της περιόδου χτίζοντας το Κοινωνικό Κράτος στις κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης.
Βέβαια σήμερα με την Κρίση που δημιούργησε η προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου τεχνολογική επανάσταση τα πλεονάσματα αυτής της ανάπτυξης δεν τα διαχειρίζονται ούτε τα Σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα ούτε η Κοινωνία αλλά όλο και λιγότερα χέρια, όχι για την αύξηση του παγκόσμιου προϊόντος αλλά για τη δημιουργία κέρδους που το καρπώνεται όλο και μικρότερου ποσοστού του πληθυσμού.
Για αυτό το άλλο κομμάτι, το πλειοψηφικό της ΔΗΜ.ΑΡ πιστεύει ότι αν δεν ανατραπεί αυτή η αντικοινωνική και ασύδοτη έκφραση του Καπιταλισμού, αν η Πολιτική Βούληση των Λαών που εκφράζεται μέσω των Κομμάτων και της Πολιτικής δεν υπερισχύσει και δεν κυριαρχήσει πάνω από τις αγορές του χρήματος, αυτή η εκδοχή της Σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει κανένα μέλλον, παρά μόνο να κουβαλάει «νερό στο μύλο» της αντίδρασης και τελικά να υπηρετεί τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των αγορών.
Δηλαδή απέναντι σε αυτή τη λογική στέκεται η Λογική που εκφράζει η Αριστερά η οποία μιλάει για την Ανατροπή αυτής της Κατάστασης στον Κόσμο.
Μιλάει για την προτεραιότητα της Εργασίας και της Πραγματικής Παραγωγής απέναντι στο Κεφάλαιο, μιλάει για τον Άνθρωπο σαν αξία και δημιουργό
Αξιών και όχι για τον άνθρωπο σαν νούμερο, και απλά Καταναλωτή χειραγωγούμενο από τα συμφέροντα που εξυπηρετούν το κεφάλαιο.
Ο στρατηγικός στόχος για όλη την Αριστερά είναι Κοινός. Οι επιμέρους όμως Πολιτικές Επιλογές διαφέρουν .Οι τακτικές για την επίτευξη των
στόχων επίσης διαφέρουν. Εμείς σαν Δημοκρατική Αριστερά πιστεύουμε ότι είμαστε η αυθεντικότερη έκφραση του Πολιτικού Ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς που πρεσβεύει ότι η σοσιαλιστική Αλλαγή στις Κοινωνίες στον κόσμο ολόκληρο πρέπει να στηρίζεται σε ρεαλιστικές εκτιμήσεις της πραγματικότητας.
Εκτιμήσεις που κάθε φορά ανάλογα με τα δεδομένα επιβάλλουν και την Αναπροσαρμογή των Πολιτικών που πρέπει να ακολουθηθούν για την επίτευξη των στόχων, για την βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων και τελικά την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, που στη σημερινή μεταβιομηχανική εποχή έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Για το λόγο αυτό αλλά και γιατί η Ανανεωτική Αριστερά βαθειά πιστεύει ότι ο σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο χωρίς δημοκρατία δεν είναι σοσιαλισμός – όπως επιβεβαίωσαν τη θέση αυτή τα γεγονότα στην Πρώην Σοβιετική Ένωση με τον εκφυλισμό και την κατάρρευση του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» –η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό είναι μονόδρομος και στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς συσπειρώνονται πάρα πολλοί σκεπτόμενοι πολίτες που απορρίπτουν την συμβατική σοσιαλδημοκρατία που αλλοτριώθηκε από το καπιταλιστικό σύστημα και έγινε θεραπαινίδα του.
Για το λόγο αυτό, αυτή η σοσιαλδημοκρατία δεν εμπνέει πλέον τον κόσμο της Εργασίας και γενικά τις Κοινωνίες που δοκιμάζονται από τον νεοφιλελευθερισμό και την ασυδοσία του κεφαλαίου με αποτέλεσμα την μετατόπιση σε πολλές περιπτώσεις του Πολίτη προς τα δεξιά, αφού η σοσιαλδημοκρατία δεν εμπνέει και η Αριστερά δεν εκφράζει με υπεύθυνο, αυθεντικό αλλά και ρεαλιστικό τρόπο τα συμφέροντά του. Σήμερα λοιπόν η Πρόκληση για την Αριστερά απευθύνεται και αφορά πρώτα τον Δικό μας χώρο, την ΔΗΜ.ΑΡ που έχει τις πολιτικές επεξεργασίες και το Ιδεολογικό Οπλοστάσιο για να πάρει τη σκυτάλη και με καθαρές πολιτικές θέσεις να καθοδηγήσει το Λαό, τον Κόσμο της Εργασίας υπεύθυνα και σωστά.
Γιατί το μεγάλο Κόμμα της Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ – με το οποίο οφείλουμε για το Καλό της Κοινωνίας και του Λαϊκού Κινήματος να βρούμε κοινό τόπο και κοινή γλώσσα – με τις ιδεολογικές του αδυναμίες, το θολό πολιτικό του Λόγο και τις συντεχνιακές επιρροές που κυριαρχούν στους κόλπους του, δυσκολεύεται στη χάραξη μιας ρεαλιστικής Αριστερής και αναπτυξιακής πορείας.
Η θέση μας για αυτή την Πορεία μπορεί να ενισχυθεί αν καταφέρουμε χωρίς παρεκκλίσεις από τον στόχο της Αλλαγής με σταθερότητα, να συσπειρώσουμε κοντά μας και τις δυνάμεις της Αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της Πολιτικής Οικολογίας που απορρίπτουν και είναι αντίθετες προς τις ασκούμενες σήμερα πολιτικές από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε δηλαδή και να το δώσουμε καιστην Κοινωνία να το καταλάβει ότι εμείς εκπροσωπούμε την συνεπή αδογμάτιστη Αριστερά που μαζί με αυτές τις δυνάμεις και με το ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε και πρέπει να συγκροτήσουμε το μέτωπο της Αλλαγής και της Ελπίδας.
Για να το πετύχουμε αυτό, π.χ. στον Αγροτικό Τομέα που για πολλά χρόνια υπηρέτησα σαν στέλεχος των Συνεταιρισμών, πρέπει να αγκαλιάσουμε τον απλό αγρότη που υποφέρει από την Καθαρά νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται και η οποία έχει διαλύσει τον Παραγωγικό Ιστό της Αγροτικής Οικονομίας, αφού ο αγροτικός Συνεταιρισμός έχει μεταλλαχθεί σε προσωπική εταιρεία τωναγροτοπατέρων του συγκυβερνώντος δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Με την εφαρμογή του Ν.4015/2011 του Σκανδαλίδη η Αγροτική Πίστη έχει πλήρως στραγγαλισθεί και υποκατασταθεί από τη δήθεν συμβολαιακή Γεωργία του κ. Σάλλα και της Τράπεζας Πειραιώς που καρπώθηκε αδαπάνως την περιουσία της Αγροτικής Τράπεζας .
Κλείνω την παρούσα πολιτική τοποθέτηση μου με την παρατήρηση ότι η υποτιθέμενη διάσπαση με την Σημιτική στην ουσία εκσυγχρονιστική τάση, τη λεγόμενη ΜΕΤΑ-ΤΑΣΗ τελικά είναι μια εξέλιξη που μόνο προς όφελος της ΔΗΜ.ΑΡ. μπορεί να λειτουργήσει, αν στο συνέδριο που θα γίνει ξεκαθαρισθεί αφενός το ζήτημα της ταυτότητας του κόμματος και της στρατηγικής που πρέπει να ακολουθήσουμε και το Κόμμα που πρέπει να οικοδομήσουμε — στην ουσία από την αρχή—για να είμαστε χρήσιμοι στην Κοινωνία και συνακόλουθα για να μας αγκαλιάσει η Κοινωνία.Μόνο έτσι μπορούμε να δώσουμε προοπτική διάρκειας στο Κόμμα μας.
Δηλαδή στο συνέδριο μας η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς θα είναι ο στόχος μας και το μήνυμά μας θα είναι ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν ρευστοποιείται, δεν ετεροκαθορίζεται, δεν εκχωρείται και θα είναι παρούσα στις Πολιτικές εξελίξεις ως το Κόμμα τηςΑνανεωτικής Αριστεράς και της Πολιτικής Οικολογίας που θα κάνει τα πάντα για να πετύχει το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο της Αλλαγής με σταθερότητα, για το Λαό, μαζί με το Λαό
* ΝΙΚΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ –ΓΕΩΠΟΝΟΣ, ΜΕΛΟΣ Κ.Ε ΔΗΜ.ΑΡ
