Γιατί να τα πληρώνουμε τότε;
του Νίκου Χαραλαμπίδη
Μέσα στην κρίση η βαριά μας βιομηχανία υποφέρει (όπως όλοι μας) και ζητά ελαφρύνσεις (όπως όλοι μας). Η διαφορά είναι ότι αυτή φαίνεται να τις κερδίζει (πάντα για το κοινό καλό και στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που έχει ανακηρυχθεί σε αυταξία). Κι εμείς πληρώνουμε τη διαφορά!!!
Καλό; Παρακολουθήστε με.
Σε πρόσφατη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΕΚΑ (που χαρακτηρίστηκε ‘ιδιαίτερα παραγωγική’) συζητήθηκε η μείωση του κόστους ενέργειας για τους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές ενέργειας. Δεν συζητήθηκε το γεγονός ότι τη διαφορά θα την πληρώσουμε… εμείς. Ναι, οι καταναλωτές θα πληρώσουμε τη διαφορά. Τι δεν καταλάβατε;
Καταρχάς, ήδη πληρώνουμε τη διαφορά. Αν δεν το είχατε προσέξει, στην πρόσφατη δραματική αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ για τους καταναλωτές (περίπου +120%) το ίδιο τέλος μειώθηκε θεαματικά για τη βιομηχανία (περίπου -50%).
Αν οι καταναλωτές καλούμασταν να πληρώσουμε ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και νέες θέσεις εργασίας, ίσως μπορούσαμε να δούμε τη ‘λογική’. Δυστυχώς όμως πληρώνουμε κάτι άλλο: πληρώνουμε τις επενδύσεις εκσυγχρονισμού και εξοικονόμησης ενέργειας που ποτέ δεν έγιναν από το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας τις παλιές καλές εποχές. Πληρώνουμε τη συστηματική υπονόμευση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που μετέτρεψε την αρχή ‘ο ρυπαίνων πληρώνει’, στην αρχή ‘ο ρυπαίνων πλουτίζει’. Αλλά περισσότερο από όλα, πληρώνουμε τη νεοελληνική ‘συνταγή της αποτυχίας’: μετάθεση του προβλήματος στον επόμενο, μέχρι η κατάσταση να φτάσει στο απόλυτο αδιέξοδο. Τελευταίο “επίτευγμα” της φιλοσοφίας αυτής είναι η πρόταση του ΥΠΕΚΑ να πληρώνουν ειδικό τέλος οι παραγωγοί ενέργειας για να απολαμβάνει η βιομηχανία χαμηλότερα τιμολόγια.
Είναι σίγουρο ότι η βαριά βιομηχανία δεν θα σταματήσει σε αυτές τις διεκδικήσεις της. Αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας δικών της λαθών. Το πρόβλημα είναι ότι η ατζέντα της (αύξηση λιγνιτικής παραγωγής και πάγωμα σε επενδύσεις ΑΠΕ, κατάργηση κλιματικών στόχων μετά το 2020, αποδυνάμωση συστήματος εμπορίας ρύπων κ.ά.) είναι επικίνδυνη: όχι μόνο για τον πλανήτη και για το εισόδημα εκατομμυρίων πολιτών, αλλά και για την ίδια.
Ανταγωνιστική βιομηχανία σε έναν πλανήτη χωρίς μέλλον δεν νοείται.
Καλό μας φθινόπωρο.
Via : www.greenpeace.org
