Δημήτρης Σούρδης*
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη κάθε άλλο παρά ευνοϊκή είναι για την προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που πέραν των συνεπειών που είχε σε κάθε κράτος χωριστά, ανέδειξε και μια ιδιαίτερη ευρωπαϊκή κρίση (κρίση του ευρώ) και το μεταναστευτικό, όχι μόνον επισκιάζουν όλα τα υπόλοιπα, αλλά και οι πολιτικές που ακολουθούνται πάνω σε αυτά, έχοντας έντονο εθνικό χρώμα, έχουν διχάσει τα έθνη – κράτη και έχουν αποπροσανατολίσει το πολιτικό εγχείρημα της ΕΕ.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, που προκρίνουν την προτεραιότητα των εθνικών κρατών έρχεται να προσθέσει περαιτέρω προβλήματα. Τα κόμματα αυτά, θέτοντας ως προτεραιότητα την προστασία του έθνους και της εθνικής ταυτότητας από εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους, (μετανάστες, «γραφειοκράτες των Βρυξελών», αλλά όχι ο Putin ή ο Trump), αναμένεται να επηρεάσουν αρνητικά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις όποιες προσπάθειες σύγκλισης.
Πέρα από την σύγκρουση αυτών των κομμάτων με τα παραδοσιακά ευρωπαϊκά κόμματα και παρά τις φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσουν μεταξύ τους, στην πράξη είναι αδύνατον να αποφύγουν την μεταξύ τους σύγκρουση. Μπορεί ο Salvini να συμφωνεί με τον Orbán στο κλείσιμο των συνόρων ώστε να μην εισέρχεται κανένας μετανάστης στην Ευρώπη, όμως επειδή αυτό είναι αδύνατο, ο Salvini θα επιμείνει στην διανομή των προσφύγων σε όλες τις χώρες και ο Orbán στην πολιτική του να μην δέχεται ούτε έναν μετανάστη. Από την άλλη πλευρά ο Orbán είναι θετικός στην ελεύθερη διακίνηση των πολιτών εντός της ΕΕ, και στην διατήρηση της ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων χωρών, ενώ ο Gauland π.χ. θέλει και σε αυτά να θέσει περιορισμούς.
Η απόλυτη πρόταξη του εθνικού συμφέροντος δεν συμβιβάζεται εξ ορισμού, όχι μόνο με το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά ούτε και με την σημερινή λειτουργία της ΕΕ. Εάν επικρατήσουν απόψεις όπως του Matteo Salvini, του Viktor Orbán, της Marine Le Pen κ.λπ. που διακηρύττουν ότι θέλουν μία διαφορετική Ευρώπη στην οποία τον κύριο λόγο, σε όλα τα ζητήματα, θα πρέπει να τον έχουν τα έθνη – κράτη, ή όπως αυτές του Viktor Orbán που δηλώνει ότι δεν θα εφαρμόσει αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων, όπως π.χ. σχετικά με την παροχή πολιτικού ασύλου, είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για μια διαφορετική «Ευρωπαϊκή Ένωση», αλλά για το τέλος του εγχειρήματος.
*Μέλος της πολιτικής επιτροπής της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
