του Γιάννη Πανούση
Η «επιστροφή στην κοινωνία» προϋποθέτει σεβασμό στη συνταγματικά κατοχυρωμένη αξία του κρατούμενου – ανθρώπου και την εξατομικευμένη σωφρονιστική διευκόλυνση που δεν θα τον χρησιμοποιεί όμως «ως αντικείμενο» (λόγω ασφάλειας ή δημοσίου συμφέροντος) αλλά μόνον ως υποκείμενο δικαιωμάτων.
Πρέπει να δούμε το δικαίωμα στην επανένταξη ως ένα γενικό δικαίωμα από το οποίο απορρέουν όλα τα ειδικά δικαιώματα.
Οι διακηρύξεις αρχών για κοινωνική επανένταξη δεν αρκούν. Χρειάζονται και θεσμικές εγγυήσεις αλλά και ένα minimum κοινωνικής προστασίας (ακόμα κι αν η έννομη προστασία και η αγώγιμη αξίωση δεν αναγνωρίζονται πλήρως).
Επιβάλλεται – στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής – να ορισθεί και να κατοχυρωθεί νομοθετικά το δικαίωμα των κρατουμένων στην κοινωνική επανένταξη, ως τμήμα της προστασίας της ανθρώπινης αξίας οποιουδήποτε. Και όχι μόνον αυτό. Χρειάζονται και κατάλληλες δομές.
Συνεπώς η οποιαδήποτε σκέψη για κατάργηση της ΕΠΑΝΟΔΟΥ, του μόνου επίσημου φορέα επανένταξης των κρατούμενων θα ακυρώνει οριστικά τη δεύτερη ευκαιρία και θα υποβαθμίζει τη χώρα μας στον τομέα όχι των Αγορών αλλά του Ανθρωπισμού.
Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης, είναι Βουλευτής ΔΗΜΑΡ
Via : www.metarithmisi.gr
