Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό με την έναρξη του σχολικού έτους διαβάζουμε τα ίδια: Δήλωση της ηγεσίας του Υπουργείου ότι όλα θα είναι έτοιμα από την πρώτη μέρα εκπαιδευτικοί, βιβλία, υπηρεσιακές μεταβολές και ταυτόχρονα ρεπορτάζ στις εφημερίδες για κενά (100 τα ανεβάζουν στην Μαγνησία), διορισμοί τελευταίας στιγμής, αφού έχει αρχίσει το σχολικό έτος, συντηρήσεις κτιρίων που θα αρχίσουν …. σύντομα με αποτέλεσμα να ολοκληρώνονται όπως – όπως και σαφώς μετά την έναρξη του σχολικού έτους.
Προηγήθηκαν 7 χρόνια διάλυσης του Δημόσιου Σχολείου με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών όπου υποχρηματοδότηση, συγχωνεύσεις και πολυπληθή τμήματα, εκπαιδευτικό προσωπικό μετακινούμενο σε πολλά σχολεία, ανυπαρξία διορισμού νέων μόνιμων εκπαιδευτικών για να εξοικονομηθούν χρήματα από τον πενιχρό π/ο για την παιδεία.
Τοπικά διαβάζουμε για 30 κενά στη α/βαθμια εκπαίδευση σε εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, 100 κενά για τη β/βαθμια εκπαίδευση, που όλα θα καλυφθούν με διορισμούς αναπληρωτών τις επόμενες μέρες, εβδομάδες, ίσως και μήνες…..
Θεωρείται επιτυχία η πραγματοποίηση των μεταθέσεων και αποσπάσεων έγκαιρα. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Από Δευτέρα 12/9 σίγουρα η κατάσταση θα είναι χειρότερη, αν όχι τραγική, με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να διαμαρτύρονται… Το αστείο είναι ότι σύντομα θα ξεκινήσουν και οι συντηρήσεις των σχολικών κτιρίων, μιας που ο διαγωνισμός που δεν έγινε στην ώρα του, απέβη άγονος. Πιθανά ο κύριος Δήμαρχος Βόλου να αποφάσισε να παρατείνει και το καλοκαίρι μέχρι τον Νοέμβριο….. Ελλάς το μεγαλείο σου θα μπορούσε να πει κάποιος μετά το απαραίτητο ¨Βοήθα Παναγιά¨ .
Στη θέση όσων γίνονται ή δεν γίνονται λύση είναι: οι μόνιμοι διορισμοί για κάλυψη των κενών στα σχολεία, η αύξηση της χρηματοδότησης για τις λειτουργικές ανάγκες και την συντήρηση των σχολείων, ο έγκαιρος προγραμματισμός και πραγματοποίηση διοικητικών μεταβολών. Αντί γι αυτά βλέπουμε την αντιπαράθεση για την ιδιωτική εκπαίδευση προκειμένου να προστατευτούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών. Για κάποιους η εκπαίδευση ήταν και παραμένει εμπόρευμα και σαν τέτοιο την αντιμετωπίζουν…
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό, είναι καθολική και υποχρεωτική, και πρέπει να παρέχεται σε όλους με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ποιότητα όσον αφορά τα μέσα και όχι μόνον. Αυτά πρέπει να θεωρούνται δεδομένα ώστε να μην έχουμε κάθε χρόνο τα ίδια. Με αυτή την προϋπόθεση ο διάλογος για την εκπαίδευση ίσως αποκτήσει κάποιο περιεχόμενο. Ως τότε υπομονή.
Από τη Συντονιστική Επιτροπή Μαγνησίας του Δικτύου Ανανεωτικής Αριστεράς.
