Ηκυρία φον ντερ Λάιεν ανησυχεί. Οπως η μάνα, που βλέπει το παιδί της να αρχίζει να βήχει. Η μάνα λογικά θα τηλεφωνήσει στο γιατρό. Η κυρία φον ντερ Λάιεν θα βγάλει ένα λογίδριο. Παιδίατρος για ακροδεξιές ιώσεις δεν υπάρχει. Η πρόεδρος της Κομισιόν «προειδοποίησε» τους Ιταλούς να προσέξουν τι θα ψηφίσουν. Και είπε εν είδει απειλής ότι έχει και τρόπους να αντιδράσει. Εδώ όμως προκύπτουν πολλά ερωτήματα.
Ας ξεκινήσουμε από το πρακτικό: Τόσες στρατιές συμβούλων, δε βρέθηκε ένας να της πει ότι η παρέμβασή της, δύο ημέρες πριν τις εκλογές, είναι πολύ πιθανό να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα εκείνου που θεωρητικά επιδικώκει. Να πεισμώσουν δηλαδή κάποιοι, που μπορεί και να μην πήγαιναν καν να ψηφίσουν και να «σταυρώσουν» ακριβώς εκείνους, που δεν θέλει η κυρία φον ντερ Λάιεν. Εδώ που τα λέμε αυτό δεν είναι απλώς πιθανό. Είναι σχεδόν σίγουρο, με βάση το πόσο δημοφιλής είναι η κυρία κι αυτό που αντιπροσωπεύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Είναι σαν να βγαίνει ο πρόεδρος της Γιουβέντους από το Τορίνο και να υποδεικνύει στους οπαδούς της Μίλαν ποιος είναι ο ιδανικός προπονητής για την ομάδα τους.
Υπάρχουν όμως και βαθύτερα προβλήματα. Μήπως η ανησυχία παραείναι καθυστερημένη; Τώρα συνειδητοποίησε η κυρία φον ντερ Λάιεν ότι η ακροδεξιά καλπάζει, ότι το δασκαλίστικο ύφος των Βρυξελλών, οι αδιάκοπες εκκλήσεις για «λιτότητα» το μόνο που προκαλούν είναι εκνευρισμό και οργή και τελικά γίνονται το καλύτερο λίπασμα για εθνολαϊκιστικές δημαγωγίες; Μήπως έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς εξαπλώνεται σε ολόκληρη την «πολιτισμένη» Ευρώπη; Οταν δηλαδή ο «θαλασσοπνίχτης» Σαλβίνι, διόριζε υπουργούς της Λέγκα στην κυβέρνηση του μη εκλεγμένου Ντράγκι ήταν όλα ρόδινα και δημοκρατικά τακτοποιημένα; Οταν η Δανία στέλνει πρόσφυγες στη Ρουάντα δεν ανησυχεί για τις «ευρωπαϊκές αρχές του ανθρωπισμού»;
Η ανησυχία της κυρίας φον ντερ Λάιεν είναι μάλλον υποκριτική. Γιατί πριν ανησυχήσει θα έπρεπε να δει τις αιτίες. Ο ακροδεξιός λαϊκισμός τρέφεται από αποφάσεις και επιλογές, σκληρά ταξικές και νεοφιλελεύθερες, που φέρουν και τη δική της σφραγίδα. Το βροντοφωνάζουν ανεξάρτητοι οικονομολόγοι εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Το υπονόησε με πολύ ξεκάθαρο τρόπο αυτές τις μέρες ακόμα και η επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η μορφή που μπορεί να πάρει η κοινωνική δυσαρέσκεια ακόμα και πιθανές εξεγέρσεις κινούνται στη σφαίρα του απρόβλεπτου.
Αλλά αυτό που φαίνεται να ενδιαφέρει την κυρία φον ντερ Λάιεν είναι να μην αμφισβητηθεί η ίδια και οι επιλογές της. Ουσιαστικά οι προφητείες της αποκαλύπτουν μια λογική κατοχής της αποκλειστικότητας της «αλήθειας», από την οποία αντλεί το «δικαίωμα» να κάνει εκλογικές υποδείξεις σε εκατομμύρια πολίτες. Μια τέτοιου τύπου ιδιοκτησιακή συμπεριφορά πολιτικών απέναντι στην εξουσία είναι προβληματική ακόμα και όταν αυτοί εκλέγονται. Είναι πολλαπλάσια επικίνδυνη από πολιτικούς, που ποτέ δεν εκλέχθηκαν, απλώς διορίστηκαν, ευεργετηθέντες από κάποια πολιτική συγκυρία και παρασκηνιακούς συμβιβασμούς. Αυτό η κυρία φον ντερ Λάιεν, αν και «παλιά καραβάνα» της πολιτικής δεν το έχει μάθει ακόμα ως φαίνεται. Ή κατά την προσφιλή της συνήθεια επιλέγει να κάνει ότι δεν το γνωρίζει.
Πηγή : https://www.avgi.gr
