Photo: Μ. Μυρίλλας @fosphotos.com
του Γιώργου Λακόπουλου
Πίσω από τον καταιγισμό των εξελίξεων που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες γύρω από την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, υπάρχει ένα στοιχείο που μάλλον δεν αναδείχθηκε: το στοιχείο της… ανυπαρξίας της Χρυσής Αυγής.
Τα τελευταία χρόνια, διάφορα μέσα ενημέρωσης, που τώρα παριστάνουν τους πυλώνες της Δημοκρατίας, μας καλλιεργούσαν εμμέσως την εντύπωση ότι πρόκειται για μια πανίσχυρη οργάνωση, με χιλιάδες μέλη, αποφασισμένα για όλα. Περνούσαν αμέσως ένα αίσθημα φόβου, απέναντι σε έναν φοβερό και τρομερό μηχανισμό με τον οποίο καλό θα ήταν να μην τα βάλει κανείς.
Ήταν μια εικόνα συμβατή με τους ισχυρισμούς που προέβαλαν οι μαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου, κατά τους οποίους, αν τους αγγίξει κανείς θα «ανοίξουν οι πύλες της κόλασης».
Τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν παρά κάποιες ορδές από μαχαλόμαγκες που έκαναν τον τσαμπουκά σε ανυπεράσπιστους μετανάστες, παρίσταναν τους πρόσκοπους σε γριούλες, και κοκορεύονταν για δυνατότητες που δεν είχαν.
Αν είχαν, θα τις είχαν δείξει αυτές τις ημέρες. Τρεις φορές επιχείρησαν να οργανώσουν συγκεντρώσεις. Τη μια την ακύρωσαν και τις άλλες δυο ήταν τρεις κι ο κούκος. Μερικές δεκάδες μόνο έχουν ανταποκριθεί στα επίσημα καλέσματα για «λαϊκή εξέγερση». Ούτε καν εκείνοι που μπαινόβγαιναν στα γραφεία τους.
Αυτό δείχνει ότι από οργανωτικής πλευράς η Χρυσή Αυγή ήταν μια φούσκα. Μπορεί να μάζευαν διάφορους αλαφροΐσκιωτους και τους έβαζαν να παριστάνουν τους αρχαίους Έλληνες. Ή κάποιους λούμπεν, ή θαμώνες του υποκόσμου και τους εφοδίαζαν με ρόπαλα, στολές και ασπίδες για εφόδους στις γειτονιές. Αλλά πραγματικές οργανωτικές δυνατότητες δεν είχαν. Απόδειξη η αδυναμία τους να υπάρχουν αυτές τις ήμερες. Άλλωστε, ένα «ντου» έκανε η Δικαιοσύνη και τους σκόρπισε στα εξ ων συνετέθησαν.
Αυτό σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγή δεν ήταν απειλή για τη Δημοκρατία, την κοινωνία και τους θεσμούς; Κάθε άλλο. Ήταν απειλή και είναι ακόμη. Αλλά για άλλους λόγους. Όχι τους οργανωμένους με το κοντοκουρεμένο μαλλί, τα κοντάρια και τους τραμπουκισμούς. Ούτε για τις ακρότητες που προπαγάνδιζαν μεταξύ τους, καταναλώνοντας ναζιστικό σανό, ή υμνώντας τον Μιχαλολιάκο ως φύρερ… Αυτοί όσοι κι αν ήταν ήδη σκόρπισαν. Και όσοι μένουν θα τους μαζέψει η κλούβα.
Η απειλή προερχόταν και προέρχεται από εκείνους που τους ψήφισαν και όσους είχαν πρόθεση να τους ψηφίσουν. Από εκείνους που τους έδιναν στις δημοσκοπήσεις διψήφια νούμερα. Και που παρέμεναν αόρατοι. Τους ψήφιζαν, αλλά δεν τους υποστήριζαν.
Τους έστειλαν στη Βουλή, αλλά δεν αναλάμβαναν την ευθύνη να δηλώσουν ευθέως οπαδοί τους. Και αυτοί ήταν πολλοί. Πάνω από 420.000 στις τελευταίες εκλογές. Ίσως και ένα εκατομμύριο, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις.
Η σημερινή Χρυσή Αυγή ήταν εικόνα της κοινωνίας. Δημιούργημά της. Από μια μικρή περιθωριακή ομάδα νεοναζί, μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα με παρουσία στη Βουλή και πολιτική δύναμη με ισχύ, με τη βούληση του «κυρίαρχου λαού». Χάρη στο νερό που έριξαν ανεύθυνα στον μύλο της κάποιοι που βρίσκονται δίπλα μας και αυτές τις ημέρες κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε για το έγκλημα.
Ακόμη και μετά το πραγματικό έγκλημα του χρυσαυγίτη στην Αμφιάλη, στις δημοσκοπήσεις καταγράφηκε ένας όγκος πολιτών που δηλώνουν ακόμη ψηφοφόροι τους. Αλλά δεν εμφανίζονται να το πουν δημόσια. Σαν να πετάει κάποιος ψόφιες γάτες στο πηγάδι και την επομένη κάνει τον ανήξερο για τις δηλητηριάσεις. Αυτό δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο, ως κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο.
Το μεγάλο πρόβλημα για τη Δημοκρατία και την κοινωνία δεν είναι ο Κασιδιάρης, ο Μιχαλολιάκος και ο Παναγιώταρος. Έχει ράμματα για τη γούνα τους η δημοκρατική τάξη. Είναι εκείνοι που τους ψήφισαν, εκείνοι που ήθελαν να τους ψηφίσουν ακόμη και μετά τις αθλιότητες που διέπρατταν στη Βουλή, και όσοι προτίθενται να τους ψηφίσουν ακόμη και σήμερα.
Όποιος δεν μπορεί να δει τα πράγματα από αυτή τη σκοπιά δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Πού πρέπει να πέσει το βάρος για την απόκρουση του νεοναζιστικού καρκινώματος που απειλεί τη χώρα. Και όσο δεν το αντιλαμβάνονται κυρίως η πολιτική τάξη, τα μέσα ενημέρωσης και όσοι εκπροσωπούν τους θεσμούς, δεν έχουμε ξεμπλέξει με το τέρας.
Αν υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που τους θέλουν- ακόμη- έτσι όπως εμφανίζονται, τότε η Χρυσή Αυγή θα αποδειχθεί λερναία Ύδρα. Και πρέπει να κοπούν όλα τα πλοκάμια για να απαλλαγεί η Δημοκρατία από τον βραχνά της. Κυρίως πρέπει να εξαλειφθεί στην κοινωνία – με την εξάλειψη των αιτίων που την εκτρέφουν. Γιατί στον κοινοβουλευτισμό, όλα κρίνονται στην κάλπη.
Via : www.protagon.gr
