Ειδομένη: Η ντροπή της Ευρώπης

του Νίκου Φώτου *

Ξεκινώντας Σάββατο μεσημέρι με τον φίλο και σύντροφο Καλπακίδη για την Ειδομένη μεταφέροντας τρόφιμα και ρουχισμό ,ιδίως για τα μικρά παιδιά και διάφορα άλλα είδη που μας έφεραν φίλοι ,συνάδελφοι και γνωστοί γνωρίζοντας το εκεί πρόβλημα και ξέροντας ότι είχαμε αποφασίσει να στηρίξουμε όσο βέβαια μπορούμε τις εκεί εθελοντικές και Μ.Κ.Ο. , δεν περίμενα ποτέ ότι θα αντίκριζα μια κατάσταση που ποτέ δεν φανταζόμουν
Ο σύνδεσμος μας και αυτός που πραγματικά μας βοήθησε ήταν ο Γιώργος Τσιάκαλος πανεπιστημιακός δάσκαλος με την γυναίκα του Ζίγκριτ οι οποίοι βρίσκονται εκεί πάνω και δίνουν πραγματική μάχη από το περασμένο καλοκαίρι.
Η κατάσταση που αντικρίσαμε άθλια. Μόλις πλησιάσει κάποιο όχημα που μεταφέρει κάποια πράγματα , συνωστίζονται μικροί μεγάλοι γύρω του , ζητώντας από τους επιβάτες του οχήματος να τους βοηθήσουν δίνοντας τους κάτι από αυτά που μεταφέρουν. Βλέπεις ανθρώπους να περιφέρονται ψάχνοντας λίγο φαγητό και κάποια ρούχα για αυτούς και τα παιδιά τους για να προστατευθούν από το κρύο της νύχτας, παιδιά ξυπόλητα μέσα στις λάσπες, οικογένειες με αυτιστικά παιδιά που ποτέ δεν περίμεναν ότι η μοίρα θα τους επιφύλασσε τέτοια τύχη, νεαρές γυναίκες να εκλιπαρούν για ένα παντελόνι, και η απουσία της κρατικής μηχανής εμφανέστατη και οι εθελοντές μαζί με κάποιες Μ.Κ.Ο , ελληνικές και ξένες , να δίνουν μάχη σε αντίξοες συνθήκες για να απαλύνουν τον πόνο αυτών των ανθρώπων.
Δεν το γνωρίζω και δεν μου εξήγησε κάποιος ,γιατί ο Στρατός ο οποίος διαθέτει οργανωμένα μαγειρεία και Σώμα Υγειονομικού δεν κινητοποιήθηκε σε μία τέτοια κατάσταση. Ακόμη και από την στρατιωτική οπτική γωνία να το δει κάποιος δε υπάρχει καλύτερη άσκηση σε πραγματικές συνθήκες κρίσης.
Μια < άσκηση> για την οποία υποχρεούται η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει την χρηματοδότηση της από την Ε.Ε , αφού κάποιοι στην Ευρώπη αρνούνται πάρουν καμπόσους από αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι ούτως η άλλως εκεί θέλουν να φτάσουν.
Άλλα βλέπετε είναι δύσκολο ο <πολιτισμένος> ευρωπαίος να χωνέψει το γεύμα του έχοντας απέναντι τις εικόνες των εξαθλιωμένων προσφύγων, που σημειωτέων πριν μερικούς μήνες είχαν αυτά τα οποία εμείς θεωρούμε δεδομένα, δηλαδή το σπίτι τους, το αυτοκίνητο τους τις δουλειές τους κ.λ.π ,άλλα και κάποιοι από την Ευρώπη βαλαν το χεράκι τους ώστε να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση.
Πέρα από την Ευρώπη και τις ευθύνες της , βλέπει κανείς και την ανοργανωσιά του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, δίχως αυτό να σημαίνει ότι για την προσφυγική κρίση φταίει η ελληνική κυβέρνηση. Χωρίς ένα υποτυπώδες δίκτυο νερού για να πλυθούν αυτοί οι άνθρωποι , με κάποιες χημικές τουαλέτες που δεν επαρκούν για τις χιλιάδες κόσμου, με σκηνές ανάμεσα στις γραμμές του τραίνου που κάθε φορά που θα περάσει κάποιο παρατάσσονται τα ΜΑΤ για να μην πατήσει κάποιον άνθρωπο άλλα και για να περάσει το τραίνο και μετά πάλι λήξη <συναγερμού>
Οι πολίτες μόνοι τους με ότι μπορεί ο καθένας , συνδράμουν τους εθελοντές και τις Μ.Κ.Ο κουβαλώντας με τα Ι.Χ ότι νομίζει ο καθένας ότι μπορεί να χρειαστούν οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Επίσης κάποιοι αγρότες με τα αγροτικά τους αυτοκίνητα έφερναν φρούτα και λαχανικά άλλα ως ποτέ θα μπορούν και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης να το επαναλαμβάνουν. Αυτό που χρειάζεται είναι οργανωμένη και σοβαρή δουλειά ώστε οι άνθρωποι αυτοί να βρουν μια ήρεμη και ήσυχη ζωή.
Επισυνάπτω κάποιες φωτωγραφίες που ίσως μπορούν να αποτυπώσουν εστω και λίγο αυτό που επικρατεί στην Ειδομένη.