του Νίκου Χατζηνικολάου
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, η ανεργία, είναι δυστυχώς και αυτό που συζητείται λιγότερο στην πολιτική μας σκηνή. Αυτό με το οποίο ασχολούνται ελάχιστα ή και καθόλου τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Αυτό για το οποίο δεν έχουν διατυπωθεί σοβαρές προτάσεις αντιμετώπισής του ή έστω περιορισμού της έκτασής του. Και όσες, όμως, έχουν κατά καιρούς ακουστεί στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου χαρακτηρίζονται συνήθως από προχειρότητα και στηρίζονται σε επιπόλαιες και επιδερμικές προσεγγίσεις των εφιαλτικών δεδομένων του μείζονος αυτού εθνικού μας θέματος. Το πολιτικό και το μηντιακό μας σύστημα μοιάζουν ανήμπορα να συλλάβουν το βάθος και την ένταση του προβλήματος και ιδίως τις συνέπειές του στην κοινωνική ειρήνη και συνοχή και συνεπακόλουθα στην ομαλή εξέλιξη των πολιτικών μας πραγμάτων… Και πολύ περισσότερο μοιάζουν ανίκανα να οργανώσουν έναν σοβαρό εθνικό διάλογο, από τον οποίο θα μπορούσαν να προκύψουν σίγουρα ενδιαφέρουσες ιδέες και λύσεις, αν όχι ένα πλήρες, συγκροτημένο και αποτελεσματικό εθνικό σχέδιο για την καταπολέμηση της μάστιγας της ανεργίας.
Η ΕΚΘΕΣΗ του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τις εξελίξεις του 2013 στη χώρα μας, που θα παρουσιαστεί από τον καθηγητή Σάββα Ρομπόλη τη μεθεπόμενη εβδομάδα στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας μας και ιδίως την κατάσταση και τις προοπτικές της εγχώριας αγοράς εργασίας. Στο αναλυτικό ρεπορτάζ του πολιτικού αρχισυντάκτη της «R» Βασίλη Σκουρή, που θα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες, θα διαπιστώσετε ότι οι προβλέψεις των επιστημόνων είναι εφιαλτικές. Με τα πλέον αισιόδοξα σενάρια, δηλαδή με ετήσια αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 3,5%-4%, θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια ώστε η ανεργία να πέσει κάτω από το 10% και να ξεκινήσει η συζήτηση για αύξηση των μισθών, όπως προβλέπει το μνημόνιο. Η εκτίμηση αυτή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ στηρίζεται στην παραδοχή ότι για να δημιουργηθούν 50.000 νέες θέσεις εργασίας τον χρόνο απαιτείται ετήσια αύξηση του ΑΕΠ από 3,5% έως 4 %.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ η έκθεση συμπεραίνει ότι ακόμη και σε αυτό το άκρως αισιόδοξο σενάριο «θα απαιτηθούν τουλάχιστον 20 χρόνια για να δημιουργηθούν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας, ώστε να μειωθεί -σύμφωνα με το μνημόνιο- η ανεργία κάτω από το 10% του εργατικού δυναμικού και να αρχίσει έτσι, σε συνθήκες καθίζησης της αγοραστικής δύναμης, η συζήτηση για αυξήσεις μισθών». Η αγοραστική δύναμη των αποδοχών του συνόλου των μισθωτών, σύμφωνα πάντα με την έκθεση της ΓΣΕΕ, μειώθηκε σωρευτικά την περίοδο 2010-2013 κατά 37,2%. Ο μέσος μισθωτός, πριν φορολογηθεί το εισόδημά του, έχει απολέσει περίπου το 1/4 της αγοραστικής δύναμης των αποδοχών που είχε το 2009, ενώ οι μισθωτοί ως σύνολο, ως κοινωνική ομάδα, έχουν απολέσει εξαιτίας και της υψηλής ανεργίας περισσότερο από το 1/3 της αγοραστικής δύναμης των αποδοχών τους. Και το 2014 οι μισθωτοί στο σύνολό τους, δηλαδή ως κοινωνική ομάδα, θα έχουν απολέσει το 50% της αγοραστικής δύναμης που είχαν το 2009…
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ αυτά δεν είναι τα μοναδικά στην έκθεση του καθηγητή Ρομπόλη και των συνεργατών του που προκαλούν ανησυχία για το σήμερα και το αύριο της ελληνικής οικονομίας… Ανάλογη, πικρή γεύση αφήνουν και όσα αναφέρονται για τη μείωση του ΑΕΠ της χώρας μας τα τελευταία έξι χρόνια της ύφεσης. Είναι εικόνα που αποδεικνύει ότι η πολιτική των μνημονίων και της τρόικας απέτυχε παταγωδώς. Και βέβαια είναι εικόνα που δεν δίνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Αντίθετα, ενισχύει την εθνική μας κατάθλιψη, καθώς δημιουργεί μια έντονη αίσθηση αδιεξόδου. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε! Ηρθε η ώρα να σταματήσουμε τον κατήφορο! Ηρθε η ώρα να ανοίξουμε τη συζήτηση για την επεξεργασία και τη συγκρότηση μιας νέας πολιτικής, ενός νέου εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου, που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την έξοδο από την κρίση και την επανεκκίνηση της οικονομίας μας.
ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΨΕΙ πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να το επαναλαμβάνουμε μονότονα ότι η ανάπτυξη δεν… διατάσσεται. Σήμερα θα προσθέσουμε ότι ούτε… εισάγεται! Ευπρόσδεκτες οι μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό που διαρκώς ακούμε και δεν… βλέπουμε, αλλά αν δεν θεσπιστούν ισχυρά κίνητρα για τους νέους μας ώστε να δημιουργήσουν σε όλη την επικράτεια νέες, μικρές και μεσαίες, καινοτόμες επιχειρήσεις, δίνοντας ώθηση στην παραπαίουσα ελληνική οικονομία και θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινωνίες, δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της ανεργίας, της μιζέριας και της κατάθλιψης. Ηρθε η ώρα οι γενιές που οδήγησαν τη χώρα στην πολιτική, ηθική και οικονομική χρεωκοπία να παραδώσουν τα «κλειδιά» του «μαγαζιού» σε νέες και υγιείς δυνάμεις. Ας συζητήσουμε επιτέλους πώς θα κρατήσουμε τα δυνατά μυαλά στη χώρα. Και πώς θα τους δώσουμε χώρο για να παίξουν… μπάλα και να οδηγήσουν την οικονομία και τη χώρα στις πρώτες της νίκες, μετά από πολλά χρόνια ταπεινώσεων και εξευτελισμών… Και αν οι πολιτικοί μας δεν μπορούν, ας τους πιέσει η κοινωνία. Ή, στην ανάγκη, ας τους αλλάξει!
Via : www.enikos.gr
