photo: donovanbeeson@Flickr
του Γιώργου Λακόπουλου
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύθηκαν σε καθ’ όλα έγκυρα μέσα ενημέρωσης -και ουδέποτε διαψεύσθηκαν άλλωστε- ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, συζητώντας -«διαπραγματευόμενοι», κατά τον ευφημισμό που χρησιμοποιούν ο ίδιοι- με το κλιμάκιο της τρόικας, της ζήτησαν να μην επιμένει για νέα μέτρα, διαφορετικά «ας στείλει τα κλειδιά στον Τσίπρα». Έτσι ακριβώς.
Δυσκολεύεται κανείς να το πιστέψει. Είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός να είπαν τέτοιο πράγμα σε αλλοδαπούς παράγοντες για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας; Είναι δυνατόν να τράβηξαν μια γραμμή και από τη μια να έβαλαν τον εαυτό τους μαζί με τον Τόμσεν και από την άλλη τον Τσίπρα; Είναι δυνατόν να επισείεται από έλληνες αξιωματούχους σε τρίτους, ως απειλή ότι μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας το δεύτερο κατά σειρά κόμμα;
Αν η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να υποτάσσεται πλήρως και χωρίς δικαίωμα αντιρρήσεων στην τρόικα, είναι ερμηνεύσιμο. Αυτό προβλέπουν οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν για να δανειοδοτηθεί η χώρα. Καλώς ή κακώς, η απόλυτη τήρηση του Μνημονίου αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας έναντι των δανειστών. Αν την παραβεί θα μείνει χωρίς λεφτά και θα καταρρεύσει.
Αν η κυβέρνηση προσποιείται ότι διαπραγματεύεται με την τρόικα την εφαρμογή του Μνημονίου -ενώ, στην πραγματικότητα, η τρόικα απλώς εποπτεύει την εφαρμογή του- είναι κατανοητό, γιατί στην πολιτική τα πράγματα εμφανίζονται, συχνά, παραποιημένα.
Αλλά αν η κυβέρνηση αποστρέφεται ενώπιον των τροικανών το πρόσωπό της από το ενδεχόμενο να αναδεχθεί κυβέρνηση η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, συνιστά ολίσθημα. Μίασμα είναι ο Τσίπρας και τον προβάλουν στους ξένους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι ο δεύτερος κατά σειρά εκλεκτός του ελληνικού λαού και εν δυνάμει πρωθυπουργός;
Τα τρία κόμματα που κυβερνούν μπορεί να έχουν τις διαφορές τους με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με οποιονδήποτε άλλον. Αλλά είναι οι πολιτικές δυνάμεις της ίδιας χώρας. Δεν είναι οι μισοί του ΔΝΤ – εκτός και αν είναι, οπότε ας το πουν. Το τι κάνει μια κυβέρνηση με την τρόικα είναι δικό της θέμα και κρίνεται. Σήμερα η κυβέρνηση των τριών, αύριο μια άλλη κυβέρνηση, ενδεχομένως του Τσίπρα. Τι δουλειά έχουν οι τροικανοί σ’ αυτό;
Ο συσχετισμός της σημερινής πολιτικής επιρροής προέκυψε από τη βούληση του ελληνικού λαού. Η οποία κάλλιστα αύριο μπορεί να αλλάξει. Κάλλιστα, μπορεί ο ελληνικός λαός να αναθέσει τη διακυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Με ποια νομιμοποίηση η σημερινή κυβέρνηση προβάλει αυτό το ενδεχόμενο ως το απόλυτο κακό και ως καταστροφή των πάντων;
Και αν το κάνουν ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα, το προσυπογράφει ας πούμε και ο Φώτης Κουβέλης, ως κυβερνητικός εταίρος; Το ερώτημα απευθύνεται μόνο σε αυτόν, γιατί στον Βενιζέλο δεν έχει νόημα να τεθεί.
Via : www.protagon.gr
