του Χρήστου Τσακόπουλου*
Ένα σημαντικό στοιχείο που ασκεί επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις είναι η θέση των κομμάτων όσον αφορά τη σχέση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη.
Το ΚΚΕ προτείνει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χρεοκοπία και λαϊκή εξουσία, που σύμφωνα με το πρόγραμμά του σημαίνει εξουσία του κόμματος και κρατισμό. Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι η στρατηγική αυτή οδηγεί σε ιδιόμορφα, αυταρχικά, ταξικά καθεστώτα, χαμηλού επιπέδου ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, με την κομματική ελίτ στην εξουσία, τον κρατισμό ως την οικονομική τους βάση και τον λαό αποξενωμένο από τα μέσα παραγωγής και τα αποτελέσματα της εργασίας του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει σημαντικός αριθμός στελεχών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ακολουθούν στην ουσία την ίδια πολιτική με το ΚΚΕ, στο οποίο προτείνουν κυβερνητική συνεργασία. Οι διαφορές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε επιμέρους ζητήματα, στο πλαίσιο ενός πλουραλιστικού κόμματος, αλλά έχουν θεμελιακό, στρατηγικό χαρακτήρα.
Δεν μπορούν να συγκαλυφθούν με τεχνικές συγκολλήσεις και ρητορικές ισορροπίες της ηγεσίας του· και ήδη εκφράζονται ανοιχτά.
Ο Αλέκος Αλαβάνος επιδιώκει να… βάλει σφήνα στον ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας ανοιχτά την επιστροφή της χώρας στη δραχμή.
Η θέση για έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη έχει ιδεολογική βάση τη σταλινική θεωρία, για δήθεν νίκη του σοσιαλισμού σε μόνο μία χώρα, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Τα καθεστώτα στις χώρες αυτές προέκυψαν από στρατιωτικοπολιτικό πραξικόπημα που το ονόμασαν επανάσταση.
Η ανανεωτική Αριστερά ακολουθεί τη θεωρία του Μαρξ, ότι το κέντρο βάρους και ο μοχλός εξέλιξης του σοσιαλιστικού κινήματος είναι οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, στο πλαίσιο ευρύτερων γεωπολιτικών σχηματισμών. Με βάση τη θεωρία αυτήν, προκύπτει η θέση για οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε., η παραμονή στο ευρώ και η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Η επιστροφή στη δραχμή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τον λαό και τη χώρα.
Ενα άλλο ζήτημα που επιδρά στις εξελίξεις είναι η αναπτυξιακή στρατηγική. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να μειώσει δευτερογενείς αιτίες της κρίσης, αλλά θα παραμένουν οι βασικές αιτίες της διεθνούς κρίσης του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και οι επιπτώσεις από αυτές, όπως είναι η ύφεση και η ανεργία. Χαρακτηριστικό δείγμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι οι απολύσεις των 2.650 υπαλλήλων της ΕΡΤ. Είναι αναγκαία άλλη αναπτυξιακή πολιτική, με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στο κράτος, ανάλογες με τον σημερινό συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και με ενίσχυση των πολιτικών, συμμετοχικών, συλλογικών, συνεταιριστικών παραγωγικών σχέσεων, μέσω ενός νέου αναπτυξιακού νόμου. Υπάρχουν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να συμφωνήσουν σε μια τέτοια προγραμματική συνεργασία. Πρέπει να διαμορφωθούν οι βασικοί άξονες ενός τέτοιου προγράμματος και να γίνουν πολιτικές συζητήσεις με θέμα τους προγραμματικές συμφωνίες.
Τα δύο ζητήματα που αναλύθηκαν παραπάνω θα κυριαρχήσουν στις πολιτικές συζητήσεις πριν από τις επικείμενες ευρωεκλογές και θα είναι αποφασιστικός παράγων για το τι κυβέρνηση θα υπάρχει μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Όλα τα κόμματα πρέπει να πάρουν σαφή θέση και να υπάρξει διαφάνεια για τις κυβερνητικές συνεργασίες.
Δεν χωρούν άλλο δημαγωγίες, αμφισημίες, ανούσιες αντιπαραθέσεις, λόγια του αέρα και ανεμομαζώματα. Αρκετά μέχρι τώρα. Φτάνει πια!
………………………………………………………………………………………………..
* Πολιτικός μηχανικός
Via : www.efsyn.gr
