Γράφει η Λώρη Κέζα
Οι πρόσφυγες των Αθηνών μεταφέρονται στον Βοτανικό, οι πρόσφυγες των νησιών φορτώνονται στα καράβια, οι αναλυτές μιλούν για τον ρατσισμό που κρύβεται στο πρόθεμα «λαθρό-» των μεταναστών, η Ευρωπαϊκή Ενωση διαχειρίζεται κονδύλια για τις δομές που υποδέχονται ανθρώπους από τις εμπόλεμες ζώνες. Εν ολίγοις ασχολούμαστε με τα αποτελέσματα πολιτικών αποφάσεων οι οποίες ξεσπιτώνουν οικογένειες. Το ουσιώδες δεν αρθρώνεται: κάποια κράτη ευημερούν από τη δυστυχία των άλλων.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για τον Επίτροπο Μετανάστευσης, τον δικό μας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Να κάνει τον συσχετισμό: οι πρόσφυγες είχαν μια ωραία ζωή μέχρι που κάποιοι εξόπλισαν τους συμπατριώτες τους με όπλα. Να ειπωθεί δημόσια αυτό κάποτε: η περίφημη «αμυντική βιομηχανία» είναι στην πραγματικότητα δολοφονική βιομηχανία. Βεβαίως υπάρχει έτοιμη απάντηση, αν ανοίξει συζήτηση με αφορμή τη Συρία. «Δεν το ξεκινήσαμε εμείς, οι Ρώσοι το ξεκίνησαν, μαζί με τους Αμερικανούς, τους Σαουδάραβες και τους Ιρανούς». Οι Γερμανοί θα πουν «καλά, μην το κάνουμε θέμα, εμείς κάτι αντιπυραυλικά απλώσαμε μόνο, στα σύνορα με την Τουρκία».
Δεν έχει νόημα να αραδιάσουμε εδώ τύπους όπλων, λεπτομέρειες από συμφωνίες, πρακτικά από επίσημες συναντήσεις και παραλειπόμενα που κάνουν τον Τζον Λε Καρέ να ωχριά. Σημασία έχει το πλαίσιο: οι πολεμικοί εξοπλισμοί παρουσιάζονται ως ευκαιρίες ανάπτυξης, ως τρόπος για να καταπολεμηθεί η ανεργία, ως αναγκαίο κακό σε ένα σύμπαν όπου η διπλωματία δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιλύει. Να σημειώσουμε επίσης ότι η εξαγωγή εξοπλισμών γίνεται όλο και πιο εύκολη, όλο και πιο άνετη. Ενώ δηλαδή μέχρι πριν από μια πενταετία έπρεπε να επινοηθεί ένα πειστικό παραμύθι για την αμυντική χρήση των όπλων που εξάγονται, τώρα τα πράγματα γίνονται πιο χαλαρά και πιο ασαφή.
Στο δια ταύτα: οι καραβιές των προσφύγων και των μεταναστών θα έρχονται όσο αγριεύει η κατάσταση στο πεδίο της μάχης και το πεδίο της μάχης είναι συνώνυμο του εμπορίου όπλων. Ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι υπάρχει κάτι κρυφό. Οι οβίδες, οι φρεγάτες, οι πύραυλοι έχουν μάρκα, όπως έχουν λογότυπο ορισμένα μπλουζάκια. Το εμπόριο αφήνει ίχνη. Ξέρουν οι παράγοντες πότε ένα αεροπλάνο φεύγει φορτωμένο από την Κροατία για να διοχετεύσει τον οπλισμό που ξέμεινε από τις βαλκανικές συρράξεις. Ξέρουν ποιοι είναι οι μέτοχοι των εργοστασίων, ποιοι είναι οι μεσάζοντες και οι αποδέκτες. Οι νεκροί και οι πρόσφυγες είναι αποτέλεσμα επενδυτικών και πολιτικών επιλογών. Δεν εμφανίστηκαν στα ξαφνικά στο Πεδίον του Αρεως.
Via : www.tovima.gr
