Του Στράτου Κερσανίδη *
Υπάρχουν εκείνες οι καμπές στη ζωή που ο άνθρωπος πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Είναι οι ώρες που πρέπει ‘να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει’ γιατί, πολύ απλά, δεν μπορεί να ακολουθήσει δυο δρόμους. Μια επιλογή η οποία εμπεριέχει το τίμημα της οδύνης, αλλά ταυτόχρονα είναι απελευθερωτική αφού πλέον ο δρόμος είναι ανοιχτός, καθαρός από παλινωδίες και διλήμματα.
Μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα βρέθηκε η Έιλις, μια νεαρή κοπέλα απόν Ιρλανδία η οποία, στη δεκαετία του 1950, εγκατέλειψε την πατρίδα της αναζητώντας καλύτερη τύχη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Τζον Κρόουλι με το «Μπρούκλιν» (Brooklyn), μεταφέρει στον κινηματογράφο το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Κολμ Τίμπιν. Η ιστορία είναι βγαλμένη μέσα από την πραγματικότητα της πατρίδας τους, αφού αρκετές χιλιάδες Ιρλανδών εκείνα τα χρόνια, αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή στις ΗΠΑ. Έτσι και η Έιλις, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, στο Μπρούκλιν, αφήνοντας πίσω της τη μητέρα και την αδελφή της.
Η νεαρή Ιρλανδέζα πιάνει δουλειά σε ένα πολυκατάστημα, παρακολουθεί νυχτερινά μαθήματα λογιστικής και προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή. Φαίνεται να τα καταφέρνει αλλά η νοσταλγία για τους δικούς της ανθρώπους την κατατρώει. «Θα νιώθεις τέτοια νοσταλγία που θα σε κάνει να θέλεις να πεθάνεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, πέρα από το να το αντέξεις. Αλλά θα το αντέξεις και δεν θα σε σκοτώσει. Και μια μέρα θα βγει ο ήλιος… και θα συνειδητοποιήσεις ότι εδώ είναι πια η ζωή σου», είναι μια φράση που ακούμε μέσα στην ταινία. Και ο ήλιος που θα κάνει την Έιλις να συνειδητοποιήσει πως στο Μπρούκλιν είναι πλέον η ζωή της, έχει όνομα. Λέγεται Τόνι, είναι παιδί ιταλών μεταναστών, μετά από μερικές αθώες εξόδους της εξομολογείται τον έρωτά του και η νοσταλγία βρίσκει αντίδοτο, γίνεται πιο υποφερτή. Όμως εξαιτίας μια οικογενειακής τραγωδίας, η Έιλις πρέπει να ταξιδέψει στην Ιρλανδία. Το ταξίδι αυτό θα αποτελέσει το κομβικό σημείο το οποίο θα την οδηγήσει μπροστά στο δίλημμα και τη δύσκολη απόφαση που πρέπει να πάρει. Από τη μια μεριά είναι η πατρίδα της, η οικογένεια, οι φίλοι, οι μνήμες και ο Τζιμ. Ένας νεαρός που τη διεκδικεί και φαίνεται να γοητεύει την Έιλις. Από την άλλη είναι μια νέα αρχή, μια νέα ζωή, μια πρόκληση και ο Τόνι. Ο άνδρας που την αγαπά και την περιμένει να γυρίσει.
Η Έιλις είναι διχασμένη ανάμεσα σε δύο πατρίδες και δυο άνδρες. Θα ήθελε να τα έχει όλα αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί. Και αυτό είναι το σημείο της δύσκολης επιλογής. «Η ταινία αφορά τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις και το πώς δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις αν πήρες τις σωστές αποφάσεις. Ίσως είναι δυνατό να αγαπήσεις δύο ανθρώπους ταυτόχρονα. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά γίνεται, νομίζω», λέει η –εκπληκτική στο ρόλο της Έιλις- πρωταγωνίστρια, Σαουάρς Ρόναν.
Η ταινία δεν είναι μελόδραμα αν και περιέχει τόσο το δραματικό όσο και το ερωτικό στοιχείο. Είναι μια ταινία βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της Ιστορίας, στην πορεία της οποίας οι άνθρωποι πάντοτε ταξίδευαν, μετανάστευαν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και δημιουργώντας νέες πατρίδες. Τρυφερότητα και ανθρωπιά συνδυάζονται σε μια γλυκόπικρη αφήγηση με δυνατό το στοιχείο της συγκίνησης αλλά και την αισιοδοξία. Γιατί η απόφαση που παίρνει τελικά η Έιλις, είναι δύσκολη, δεν ξέρουμε αν είναι η σωστή ή όχι, αλλά την παίρνει και δείχνει αποφασισμένη και σίγουρη. Κι αν κάποια πράγματα μένουν πίσω είναι το μέλλον που θα μας αποζημιώσει γιατί ‘η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία’.
Καλή χρονιά!
*Ο Στράτος Κερσανίδης είναι κριτικός κινηματογράφου
