ΓΡΑΦΕΙ Η ΙΣΜΗΝΗ ΜΩΡΟΥ
Η υποχρέωση μιας συμφωνίας για την ενότητα στις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις, λεγόταν και επαναλαμβανόταν σαν μια θαυματουργή συνταγή, που θα απαντούσε μεμιάς σε όλες τις δυσκολίες και τους γρίφους του χώρου και της χώρας. Πριν από λίγο καιρό, στο συνέδριό μας, είχαμε αποφασίσει ότι η πολιτική και η οργανωτική αυτονομία μας είναι αναμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη. Οι καλές προθέσεις εκείνων που είχαν άλλη άποψη ήσαν αυτονόητες και φανερές – τουλάχιστον έτσι οφείλαμε να τις εκλάβουμε −, αλλά έπρεπε να προσέξουμε πολύ μήπως χωρίς να το θέλουν μερικοί εξωτερίκευαν, και έως ένα επίπεδο ικανοποιούσαν, γενικές και τρεχάμενες επιδιώξεις τακτικής συμπεριφοράς, για την επίτευξη καθορισμένου και χρονικά τακτού πολιτικού σκοπού. Θέλω να πω ότι όσα ακούγονταν, τόσο από τη ΔΗΜΑΡ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, επρόκειτο για όψεις συμπράξεων που διαρκούν, στις καλύτερες των περιπτώσεων, όσο ισχύει και κάποιος καθορισμένος τακτικός στόχος, όπως τώρα οι επερχόμενες εκλογές .
Τελευταία, είχε καλλιεργηθεί μια δραστηριότητα, στο όνομα πάντα της ενότητας της Αριστεράς και της προοδευτικής διακυβέρνησης, που είχε στόχο να ομαδοποιηθούν πολιτικοί σχηματισμοί για την κομματική αντιπαράταξη προς άλλους σχηματισμούς, άλλης ιδεολογίας και πολιτικής, μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης. Ωστόσο, το ζήτημα δεν ήταν τόσο απλό όσο φαινόταν. Ήταν και είναι, αντίθετα, αρκετά πιο σύνθετο, διότι η ενότητα παρατάξεων είναι ένα βαθύτερο πολιτικό αίτημα κι όχι μια μορφή εκλογικής συμπεριφοράς. Και δεν θα ήθελα να αναφερθώ στον τρόπο που είχαν επιλέξει μέλη και στελέχη των υποτιθέμενων μελλοντικών συνεργατών μας να λοιδορούν αλλά και να ρίχνουν βολές στη ΔΗΜΑΡ, στο διαδίκτυο και αλλού. Ελπίζω ότι δεν θα υπάρξει συνέχεια των προσβολών που εν τέλει αυτοπροσδιορίζουν. Ο ιδεολογικός μας χώρος, και κατ’ ανάγκη ο πολιτικός μας χώρος, εννοώ τον χώρο της όλης Αριστεράς, παρουσιάζει σήμερα σύγχυση και κατακερματισμό, και ήταν και είναι θα έλεγα αόρατα τα ενοποιητικά στοιχεία, και οι συγκλίσεις,
Σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜΑΡ, έπρεπε να ξαναθυμηθούμε ποια είναι τα μέγιστα και πια είναι τα ελάχιστα, δηλαδή σε τελευταία ματιά ποιο είναι το φάσμα μέσα στο οποίο προσδιοριζόμαστε, ήτοι ποιες είναι οι θέσεις μας. Και αυτό έπρεπε να πράξουμε. Το ζήτημα της ενότητας, λοιπόν, που θα εκφραζόταν τελικά κατ’ αρχήν ως συνεργασία, και σταδιακά − πολύ φοβάμαι − ως συγκόλληση, ως προσχώρηση και ως απορρόφησή μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούσε να τεθεί χωρίς να συνοδεύεται από την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού ιδεολογικού και πολιτικού διαλόγου, ο οποίος όμως επ’ ουδενί θα καταργούσε βασικές αρχές μας. Χωρίς αυτόν τον διάλογο − μιλώ για διάλογο ουσίας − δεν θα βρούμε πώς θα καλυφθεί «οριζόντια» ο προοδευτικός αριστερός χώρος − και προφανώς ο χώρος αυτός δεν μπορεί να καλυφθεί «οριζόντια» με απλοϊκά ή ακόμη και με πνευματώδη συνταιριάσματα προκειμένου να προκύψει κάποιο ευρύτερο σχήμα. Και βέβαια, ο ουσιαστικός αυτός διάλογος δεν ξεκίνησε ποτέ.
Και ρωτώ αυτό δεν το γνωρίζαμε; η μήπως παραβλέψαμε, λησμονήσαμε; θέσεις και πολιτικές συμπεριφορές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχουν χαρακτηριστικά αλαζονείας ακόμα και πριν αγγίξει την εξουσία….;;;
Εμείς δεν το θέλαμε αυτό. Νομίζω ότι δεν έχουν εκλείψει οι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκε η ΔΗΜΑΡ, αποχωρώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε μικροί σε μέγεθος, αλλά αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω για να πούμε ότι μια οργανική σύνδεση με το κόμμα της αξιωματικής – σήμερα – αντιπολίτευσης προϋπέθετε σαφή και ειλικρινή ανάπτυξη απόψεων, ανταλλαγή ιδεών, ουσιαστικό διάλογο και καλή θέληση συνεννόησης σε ουσιαστικά σημεία. Υπήρξαν αυτοί οι όροι;;; Κατά την γνώμη μου σαφώς και όχι! Αλλιώς, σε ό,τι μας αφορά, πού είναι η αυτονομία του χώρου μας και η πίστη μας σ’ αυτήν;
Νομίζω ότι τα μέλη και οι φίλοι της ευρύτερης προοδευτικής Αριστεράς προβάλλουν αιτήματα ενότητας και συνεργασιών. Ναι. Αλλά χωρίς δραστήρια συμμετοχή στις διεργασίες, τόσο των ιθυνόντων, όσο και των μελών και των οπαδών των μικρότερων κομματικών σχηματισμών, κάθε προσπάθεια θα είναι χαμένη, γιατί μόνο η ενεργοποίηση στελεχών και απλών μελών των μικρότερων σχηματισμών μπορεί να εξασφαλίσει ένα καλό αποτέλεσμα και να προσδιορίσει τη φυσιογνωμία κάθε συνεργασίας. Η ανάγκη πολιτικής αλλαγής και προοδευτικής διακυβέρνησης δεν επιτρεπόταν να εξασφαλιστεί με θυσία της ΔΗΜΑΡ.
Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι η χώρα έχει ανάγκη πολιτικής αλλαγής. Έχει ανάγκη προοδευτικής διακυβέρνησης. Εμείς πρέπει να συμβάλλουμε, αν συμβάλουμε, από θέση αυτονομίας, χωρίς αλλότριες επιρροές. Η τελική μου γνώμη, η τελική μου θέση είναι μία: δίκαιη στήριξη σε μια μελλοντική αριστερή διακυβέρνηση, δηλαδή στήριξη − και μόνο στήριξη − σε όσα μας βρίσκουν σύμφωνους, και μόνο σ’ αυτά. Χωρίς συμμετοχή σε πολιτικά παιχνίδια φιλοδοξιών και εξουσίας, μακριά από μηχανισμούς και τεκταινόμενα μακριά από λαϊκισμούς και ψέματα.
Οφείλουμε να μη ξεχνάμε ότι η ΔΗΜΑΡ ήταν ώριμο τέκνο μιας ανάγκης και έτσι πρέπει να συνεχίσομε να πορευόμαστε. Επιμένω ότι μοναδικό μέτρο για να αξιολογηθούν τα πάντα, όσα συνέβησαν, θα είναι στο μέλλον η παρουσία του κόμματος μας και όλων μας, όσων πίστεψαν στις αρχές μας στον πολιτικό στίβο και η στάση του κόμματος μας, επαναλαμβάνω: μακριά από μηχανισμούς και λαϊκιστικά τεκταινόμενα. Εμείς οφείλουμε κυρίως να εργαζόμαστε και να πείθουμε − με κάθε τρόπο και από οποιαδήποτε θέση στο πολιτικό μας στερέωμα, αλλά σε κάθε περίπτωση ως πλήρης παράταξη, ως κόμμα που έχει αξία εξ αιτίας των δικών της ιδιοτήτων − για το όραμα μιας ευρωπαϊκής αλλά ελεύθερης χώρας, μιας χώρας με αδιατίμητη αξιοπρέπεια και με τους πολίτες όρθιους. Το χρέος μας δεν επιδέχεται παρεκβάσεις από τις βασικές μας αρχές.
Κι αν ακόμα το κόμμα αυτό, με τον διαρκή ανανεωτικό του χαρακτήρα, παραμείνει στο περιθώριο του ενεργού πολιτικού στίβου, οφείλουμε να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο τη σύγχρονη πολιτική θεωρία του σχηματισμού μας, να την κάνουμε <πιο δροσερή, τολμηρή και κυρίως ανθρώπινη> με συνεργασίες με κόμματα και μόνον με αυτά, που συγκλίνουν στις θέσεις μας και εννοώ κυρίως τα κόμματα της οικολογίας. Να εμβαθύνουμε στα σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα στην σύγχρονη κρίση και να μπολιάσουμε με περισσότερες νέες ιδέες την πολιτική θεωρία αλλά και την πρακτική μας. Να ξαναγίνει, δηλαδή, η ΔΗΜΑΡ πρωτοπορία, να ξαναγίνει το κόμμα της κοινωνίας έτσι όπως ξεκίνησε. Μόνο έτσι μπορούμε να πείσουμε.
Μώρου Ισμήνη , Μέλος ΚΕ ΔΗΜΑΡ , Μέλος ΝΕ ΔΗΜΑΡ Κέρκυρας
Via : 24corfu.com
