του Κώστα Γιαννακίδη

Στη Βουλή υπάρχει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους. Οι περισσότεροι από σας δεν το γνωρίζετε. Και νομίζω ότι η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να το μάθετε ποτέ. Φοβάμαι δε, ότι το ίδιο θα προτιμούσε και η αντιπολίτευση. Την Τετάρτη το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους έδωσε στη δημοσιότητα την τριμηνιαία έκθεση του για την περίοδο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2014. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν μαζί της, σχεδόν κανένας. Κακώς. Είναι ένα κείμενο που θα έπρεπε να μας απασχολήσει όλους. Τα συμπεράσματα του μπορούν να θρέψουν τα πιο απαιτητικά πάνελ. Δεν θα τα συζητήσει κανείς. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα θάψουν την έκθεση κάτω από φακέλους με προσωπικά σχέδια και κομματικές στρατηγικές. Η έκθεση βρίσκεται ολόκληρη εδώ, αλλά, προς το παρόν διαβάστε μόνο αυτό το παρακάτω απόσπασμα.

«Συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι, επίσης, ότι δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον «μνημόνιο» (που τελειώνει το 2014). Όσα έχουν αναγγελθεί έως τώρα για ένα τέτοιο σχέδιο επαναλαμβάνουν γενικούς στόχους (ανταγωνιστικότητας, εξωστρέφειας κλπ) χωρίς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα, χρονοδιαγράμματα, αιτιολογήσεις. Ας σημειωθεί ότι είμαστε η τελευταία από τις χώρες που στηρίχθηκαν από ΕΕ και ΔΝΤ που ακόμα διαπραγματεύεται διάφορα ζητήματα του προγράμματος προσαρμογής και δεν έχει διαμορφώσει στρατηγική για την περίοδο μετά το «μνημόνιο».

Τι μας λένε οι τεχνοκράτες της Βουλής; Ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες και μέσα στα «Το μνημόνιο τελειώνει, παίρνουμε τη στροφή» δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Μα τίποτα. Ούτε σχέδιο, ούτε προοπτική. Κοινώς, θα είμαστε περίπου σαν παπαγαλάκια που τους ανοίγουν την πόρτα του κλουβιού, αλλά δεν ξέρουν προς τα πού να πετάξουν. Λάθος. Δεν πρόκειται να ανοίξει το κλουβί. Το λέει και η έκθεση. «Στη δημόσια συζήτηση κυριαρχεί από πλευράς τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ζήτημα του «τέλους του μνημονίου». Με τον τρόπο που τίθεται το θέμα (α) δίνεται η εντύπωση ότι από το 2015 η ελληνική οικονομική πολιτική δεν θα υπόκειται σε κάποιες δεσμεύσεις, (β) προκαλούνται ανεδαφικές προσδοκίες για ικανοποίηση πάσης φύσης απαιτήσεων και (γ) τροφοδοτείται η εντύπωση πως ό,τι έγινε ως τώρα ήταν λάθος.» Στο σημείο αυτό η έκθεση μας θυμίζει τον Τσόρτσιλ, που έλεγε ότι τακτ είναι να στέλνεις κάποιον στο διάολο και εκείνος να ανυπομονεί για το ταξίδι. Πολύ ευγενικά μας επισημαίνει ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση ψεύδονται.

Να, εδώ το υπογραμμίζει με μεγαλύτερη έμφαση: «το τέλος του «μνημονίου» και η έξοδος στις αγορές για δανει- σμό δε σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία δε βαρύνεται από σοβαρά διαρθρωτικά προ- βλήματα ούτε ότι δεν υπάρχει εξίσου μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπισθούν με την εφαρμογή ενός πειστικού αναπτυξιακού προγράμματος, που όμως δεν υπάρχει ή δεν έχει ανακοινωθεί.» Δεν ξέρω αν θα είναι η Βούλτεψη ή ο Σκουρλέτης, αλλά κάποιος από τους δύο θα βγει και θα δηλώσει ότι όντως το πρόγραμμα τους είναι τόσο καλό που δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει αυτό το πρόγραμμα.

Via : www.protagon.gr