του Χρήστου Ανδριόπουλου*
Είναι μέρες τώρα που προσπαθώ να συγκροτήσω την σκέψη μου και να καταλάβω που είναι ακριβώς το παιχνίδι στο διεθνές στερέωμα. Πραγματικά μετά το πρώτο μούδιασμα, πέρασα στην οργή και τώρα που προσπαθώ να γράψω 2 γραμμές νομίζω ότι έχω περάσει στην ηρεμία.
Άραγε είμαστε τελικά τόσο τεμπέληδες στον νότο η τόσο κλέφτες… είμαστε όλες οι χώρες του νότου που δομήσαμε λάθος τις χώρες μας… είναι ερωτήματα που με βασανίζουν όλο αυτό τον καιρό.
Η ενωμένη Ευρώπη που παλεύουμε θα πρέπει να είναι τιμωρός η αρωγός στα προβλήματα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια..Ναι θα δεχτώ ότι μεγαλώσαμε μια γενιά με δανεικά, ταΐσαμε λεφτά τα όνειρα του κάθε πολίτη και τον αποχαυνώσαμε σε μια λογική υπερκαταναλωτισμού αλλά πόσο σκληρά πρέπει να τιμωρήσουμε μια κοινωνία για τα επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος.
Όχι δεν αξίζει σε καμιά κοινωνία όσα και να είναι τα λάθη του παρελθόντος να της διαλύεται ο κοινωνικός ιστός, να του διαλύεις την εκπαίδευση να του διαλύεις την υγεία στο όνομα της οικονομίας. Θα δεχτώ ότι θα πρέπει να γίνει ένα συμμάζεμα αλλά από τη πλήρη ασυδοσία που θα παραδεχτώ ότι μπορεί σε ορισμένους τομείς να υπήρχε περάσαμε στην κακομοιριά .
Είμαι ο τελευταίος που θα πω ότι δεν έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα αλλά αυτό που βιώνουμε μας γονατίζει καθημερινά μας αιμορραγεί ψυχικά αλλά και σωματικά. Το μόνο που βλέπουμε είναι να παίρνονται λεφτά από τον εύκολο στόχο που ακόμα και αυτό ίσως το δεχόμουνα αν έβλεπα ότι πραγματικά ενδιέφερε τις κυβερνήσεις η δόμηση ενός αξιόπιστου κράτους και δεν θα διαιώνιζε την ίδια παλαιοκομματική κατάσταση ακόμα και σήμερα.
Η γενιά μου αιμορραγεί συνεχόμενα είτε γιατί είναι άνεργη είτε γιατί στην καλύτερη περίπτωση βρίσκει δουλειά στο εξωτερικό.
Είμαστε εμείς που σταθερά θα πρέπει να υποστηρίζουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, να αγωνιστούμε ώστε η επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους να μη φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων και των ανέργων μέσα από την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά να συνδυαστεί με βαθιά αλλαγή του κράτους, του άδικου φορολογικού συστήματος, της ορθής διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου, του παραγωγικού αλλά και του καταναλωτικού προτύπου, επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης και διαφθοράς.
Να οδηγήσει στην εξοικονόμηση πόρων για την υγεία και την παιδεία για την εφαρμογή δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών που θα μειώνουν πραγματικά τις ανισότητες και θα στηρίξουν την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, η οποία υπονομεύει την αναπτυξιακή προοπτική και την κοινωνική συνοχή.
Να προωθήσει νέο αναπτυξιακό πρότυπο, νέες οικολογικές επιλογές στην ανάπτυξη και στην ενεργειακή πολιτική, να περιορίσει δραστικά τη σπατάλη φυσικών πόρων, την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Τελειώνω με τους στοίχους της γενιάς μου:
γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
*ειδικευόμενος γιατρός, μέλος της Νομαρχιακής ΔΗΜΑΡ Ηρακλείου
