του Μάκη Διόγου
Στη πορεία μου στο ΚΚΕ Εσωτερικού & τον Ρήγα γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους. Είχα όμως τη τύχη να γνωρίσω και έναν πραγματικό κομμουνιστή, έναν ξεχωριστό άνθρωπο, τον Μήτσο Μπούρα από τη Βέροια, ο οποίος πέθανε χθες. Οπως πολύ σωστά γράφει ο Vassilis Papastergiou«Για όσους προερχόμαστε από το ΚΚΕ εσωτερικού-ΑΑ και την ΑΚΟΑ, ο Μήτσος ήταν μια ξεχωριστή μορφή. Ένας από τους πρωτεργάτες της ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος σε μια κοινωνία (αυτή του δήθεν υπαρκτού), που αυτό σήμαινε απόλυση, ανεργία, απειλές, τρομοκρατία. Αντιστάθηκε στην αποκομμουνιστικοποίηση του ΚΚΕ εσωτερικού το ’87, όπως εκείνος ήξερε: με πείσμα, ξεροκεφαλιά αλλά και αποτελεσματικότητα. Η οργάνωση Ημαθίας του ΚΚΕ εσ-ΑΑ ήταν η μαζικότερη επαρχιακή οργάνωση του κόμματος. Σκληρός στην πολιτική αντιπαράθεση, γλυκός στην παρέα. Ένας άνθρωπος από μια άλλη εποχή, από ένα καλούπι που μοιάζει να έχει πια χαθεί». Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Μήτσο, στο παρτέρι του ΣΕΦ, στο τελευταίο συνέδριο του ΚΚΕ Εσωτερικού, αφού άκουσε υπομονετικά την ηγεσία της «αναβάθμισης» με την χαρακτηριστική του φωνή να λεει: «Ωραία. Καλά μας τα είπατε. Ας πάρουμε τώρα το κόμμα και να φύγουμε…». Καλό παράδεισο σύντροφε Μήτσο, σίγουρα θα έχεις πολλά να πεις με τον σ. Γιάννη Μπανιά ελπίζω να έχεις πάρεις τσίπουρο μαζί σου!
