Για κάποιους αργοπόρους δήθεν μεταρρυθμιστές...

Για κάποιους αργοπόρους δήθεν μεταρρυθμιστές, της πάλαι ποτέ «ανανεωτικής αριστεράς», που έχουν πρόβλημα με το ρόλο και την αξιοπρέπεια της εργασίας, μια και, όπως είναι λογικό, δεν συμφωνούν λόγω κρυπτοκομμουνιστικής επιμόλυνσης με προσέγγισεις όπως αυτές που ακολουθούν : Πρώτον, « Η εργασία που δίνει, όχι μόνον την υλική ζωή, αλλά και την υπαρξιακή υπόσταση, λόγω του εκ των πραγμάτων πολιτικού ρόλου του ανθρώπου που εργάζεται» (MarioTronti ). Δεύτερον, η διαδικασία αναδιάρθρωσης της Δημοκρατικής υφής που ξέφτισε και αποδυναμώθηκε από τα χρόνια της κρίσης μπορεί να επιτευχθεί μόνον από την εργασία, από την ισότητα των δικαιωμάτων και των ευκαιριών, από την αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπρέπειας της εργασίας. (γνώμη από δύο διαφορετικές Προσωπικότητες και εμπειρίες: Bruno Trentin, Josef Stiglitz).

Τρίτον, «και τότε λοιπόν τι θέλει να κάμει η αριστερά αν δεν πηγαίνει στην Tor Sapienza (σ.σ. υποβαθμισμένη περιφέρεια της Ρώμης) ή στα εργοστάσια ανάμεσα στους εργάτες;» (Emanuele Macaluso).

Τους προτείνω, επόμενα, την καθολοκληρία χριστιανική προσέγγιση του Φραγγίσκου Α! – πάπα της Ρώμης – όπως εκφράστηκε από το βήμα του Ευρωκοινοβουλείου «πρέπει να ευνοηθούν οι πολιτικές της απασχόλησης, αλλά, περισσότερο από κάθε άλλο, πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια της εργασίας». Προειδοποιώ, όμως, τους βραδύπορους, να μην δώσουν και μεγάλη σημασία στις ρήσεις του Φραγγίσκου Α! γιατί και αυτός οπως υποστηρίζουν – οι θεοσέβαστοι άθεοι ιταλοί = «atei devoti» – είναι επηρεασμένος από την κρυπτομαρξιστική θεωρία της «Θεολογίας της απελευθέρωσης», λατινοαμερικανικής προέλευσης. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να προχωρήσουν άτεγκτοι στην «συνεργασία μεταξύ του μεταρρυθμισμού της δεξιάς και της αριστεράς» που είναι μια συζήτηση ακατανόητη χωρίς αρχή και τέλος. Το τέλος, όπως βλέπουμε στην Ελλάδα, είναι γνωστό: δηλ. η μεγένθυση της ανισότητας, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις.

———————————————————————————————————-

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Manifesto 20-11-2014» του Emanuele Macaluso: μέλος του ΙΚΚ από τα χρόνια του φασισμού, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας με τον Τολιάτι, Λόγγο και Μπερλινγκουέρ καθώς και του Πολιτικού Γραγείου, Διευθυντής της «Unità» 1982-86, επί χρόνια βουλευτής και γερουσιαστής, Διευθυντής της εφημερίδας «Il Riformista» 2011-2012. Μαριο Τροντι: Πανεπιστημιακός, φιλόσοφος, μέλος του ΙΚΚ, Γερουσιαστής επί χρόνια.