του Βασίλη Πάικου
Και τώρα τι; Μετά την ηλεκτρική ενέργεια και τον αιγιαλό, τι έχει σειρά για πούλημα; Τα δάση μήπως; Ναι, μάλλον τα δάση. Και μετά ποιος ξέρει. Ευτυχώς -για την ώρα;- γλυτώσαμε το νερό. Μετά την, αποτρεπτική της ιδιωτικοποίησής του, απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Και να σκεφτεί κανείς πως όλ’ αυτά απαγορεύονται ρητώς. Από το Σύνταγμα. Που σοβαρότερο, και δεσμευτικότερο, δεν έχει. To Σύνταγμα λοιπόν προβλέπει «την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των ελλήνων πολιτών σε όλες τις ακτές». Όσο για τα δάση, δεν ξέρω πόσοι θυμούνται πως ο Καραμανλής επεχείρησε το 2008 να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος που τα προστατεύει, που απαγορεύει την αλλαγή της χρήσης τους, και δεν τα κατάφερε. Αντέδρασαν, τότε, ακόμη και οι δικοί του. Κι ύστερα, ποιος δεν ξέρει για τις χιλιάδες καταπατημένες και τσιμεντοποιημένες δασικές εκτάσεις, μετά από πυρκαγιές συνήθως, αλλά και έτσι, εν ψυχρώ. Εκεί που το Κράτος λείπει σε διακοπές διαρκείας. Και που στη συνέχεια, το ίδιο το Κράτος, όταν επιστρέφει από τις διακοπές ίσως, έρχεται να νομιμοποιήσει τα εγκλήματα, με κανά πρόστιμο και κανά χαράτσι, έτσι για να ξεδιψάσει λιγάκι, προσωρινά, το δημόσιο ταμείο.
Αλλά, θα μου πείτε, ποιος ασχολείται με Συντάγματα και με συνταγματικότητες επί Σαμαρά και Βενιζέλου; Ποιος ασχολείται με νομιμότητες στην εποχή της τρόικας και των μνημονίων; Εξ άλλου τόσα και τόσα από τα προβλεπόμενα του Συντάγματος, εδώ και καιρό, κακοποιούνται συστηματικά με διάφορες διασταλτικές ερμηνείες ή και χωρίς αυτές. Όσο για τις ακτές που λέγαμε, αρκεί μια ημερήσια εκδρομή στο Πόρτο Χέλι. Για να καμαρώσεις τους ψηλούς μαντρότοιχους, τα συρματοπλέγματα και τους φουσκωτούς, που «προστατεύουν» τις ιδιωτικές παραλίες καναλαρχών, εφοπλιστών ακόμη και βασιλικών οικογενειών. Εκεί όπου η «ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των ελλήνων πολιτών στις ακτές» μοιάζει με καλαμπούρι. Εκεί όπου το Σύνταγμα και οι νόμοι λοιδορούνται και εμπαίζονται…
Όποιος δεν το βλέπει, απλώς δεν θέλει να το δει. Πως μιας και βρέθηκε μια Χώρα (η δική μας Χώρα εν προκειμένω) στην ανάγκη, θα πρέπει να πουληθεί ολόκληρη. Και μάλιστα στη φτήνια. Θα πρέπει να μην μείνει τίποτα απολύτως δημόσιο, να μην μείνει τίποτα απολύτως όρθιο. Αυτό εντέλλονται οι δανειστές. Αυτό υλοποιούν, με περισσή προθυμία, οι εγχώριοι εντολοδόχοι.
Όποιος δεν το βλέπει, απλώς δεν θέλει να το δει. Πως έχουμε να κάνουμε με τις «ιδεολογικού» χαρακτήρα εμμονικές κατευθύνσεις των κυρίαρχων της Ευρώπης. Εκείνων που στη μαρκίζα της πολιτικής τους πυξίδας γράφει «αγορές». Ως τις μόνες αρμόδιες να κάνουν παιχνίδι. Να κουμαντάρουν Χώρες και λαούς. Ε και στη δική μας Χώρα, εδώ και 4 χρόνια διεξάγεται ένα, in vivo εννοείται, «πιλοτικό» πείραμα εφαρμογής των πιο ακραία νεοφιλελεύθερων συνταγών. Μέρος των οποίων είναι βεβαίως και το ξεπούλημα των πάντων.
Α, και κάτι ακόμη. Κάτι που ίσως πολλοί δεν το θυμούνται. Για ό,τι δημόσιο πουλιέται μέσω ΤΑΙΠΕΔ, το αντίτιμο δεν πηγαίνει, ούτε κατ’ ελάχιστο, στα ελληνικά ταμεία. Αλλά εξ’ ολοκλήρου στο χρέος. Απ’ ευθείας στο χρέος. Είναι κι αυτή συμβατική μας υποχρέωση. Απ’ αυτές, τις πραγματικά απίστευτες που, ελαφρά τη καρδία, έχουν υπογράψει οι φωστήρες μας. Πράγμα που σημαίνει πως τα χρήματα απαγορεύεται να διοχετευτούν σε κοινωνικές ανάγκες. Απαγορεύεται και να επενδυθούν ακόμη. Ώστε, ίσως, να γεννήσουν. Όχι. Στο χρέος, απ’ ευθείας στο χρέος. Εκεί όπου, σταγόνα στον ωκεανό, έτσι άγονα και αντιπαραγωγικά, είναι ζήτημα αν πιάνουν στο ελάχιστο τόπο.
Ε, όποιος διατηρεί ακόμη απορίες για το ακριβές νόημα του πανελλαδικού «Πωλείται» που έχει αναρτήσει η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Όποιος διατηρεί ακόμη αμφιβολίες για τον αποικιακό χαρακτήρα της εθνικής μας υπόστασης. Όποιος διατηρεί ακόμη ερωτηματικά για το μέλλον του λαού μας. Ε, τι να πω. Ας το ξανασκεφτεί…
Via : www.athina984.gr
