photo: Byron O’Neal@Flickr
του Τάσου Μελετόπουλου
Η ελληνική κυβέρνηση των τριών κομμάτων που εκλέχθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες κρατιέται στην εξουσία για δύο λόγους: επειδή ο λαός ακόμη φοβάται την απειλή της χρεοκοπίας και επειδή οι δανειστές τη στηρίζουν για να πάρουν πίσω τα δανεικά τους. Με τις εξελίξεις στην Κύπρο, μάλιστα, βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά ενός «οικονομικού» εμφυλίου πολέμου μεταξύ κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος εμφύλιος λίγο θέλει να μεταμορφωθεί σε πραγματική σύρραξη, με ό,τι αυτό σημαίνει. Γνωρίζουμε, από εμπειρία, πως όσο αδυνατίζει η οικονομική δύναμη του πολίτη στη γενέτειρά του, τόσο ενδυναμώνεται η δύναμη των ξένων επενδυτών. Και αναφέρομαι, κυρίως, στην πολιτικοοικονομική ελίτ της Γερμανίας. Έτσι γίνεται πάντα σ’ έναν πόλεμο. Κάποιος νικάει και κάποιος χάνει κι αυτός που χάνει είναι πια χρεωμένος στον νικητή. Είμαστε οι νικημένοι, φίλοι μου, και ο κερδισμένος, έχει ήδη αρχίσει να λεηλατεί με νόμιμες διαδικασίες την πατρίδα. Δεν αρκείται μόνο στον ορυκτό και φυσικό πλούτο της χώρας, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τα μικρά νησιά, στις παραλίες κ.λπ., αλλά αποδυναμώνει με «νόμιμες» μεθόδους την ανεξαρτησία των πολιτών αυτής της χώρας. Κάθε στιγμή που μας προσπερνά, αντιλαμβανόμαστε ότι η παραπάνω ουσιώδης αξία -η ανεξαρτησία μας- μοιάζει με τζάμι θολό.
Οι δανειστές εξακολουθούν να απειλούν σε κάθε ευκαιρία πως αν δεν κάνουμε κατά γράμμα ό,τι υπέγραψαν οι «μνημονιακοί» κύριοι Παπανδρέου και Βενιζέλος, θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Στην αρχή τρομοκρατηθήκαμε με την έννοια της χρεοκοπίας και κατάπιαμε τα εξαντλητικά φορολογικά μέτρα, προσφέροντας λευκή επιταγή στις κυβερνήσεις των κυρίων Παπανδρέου και Παπαδήμου και μετά στη συγκυβέρνηση του κ. Σαμαρά για να αποφευχθεί η «άτακτη» χρεοκοπία και να μην αναγκαστούμε να στερηθούμε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως πετρέλαιο, φάρμακα, φαγητό, αποταμιεύσεις και πολλά άλλα. Όσο περνάει, όμως, ο καιρός η απειλή τους -ότι θα χρεοκοπήσει το κράτος και εμείς μαζί του- αδυνατίζει, διότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν ήδη ιδιωτικά χρεοκοπήσει και οι υπόλοιποι ακολουθούμε με σταθερό βηματισμό την κατηφόρα.
Είναι καιρός να αναρωτηθούμε αν η Γερμανία, που θέτει τους όρους του παιχνιδιού, είναι τόσο ισχυρή, όσο παρουσιάζεται. Μήπως δεν είναι; Δεν αποκλείεται καθόλου, πολύ σύντομα, να βρεθούμε εμπρός στη μεγάλη έκπληξη, βλέποντας ότι οι δανειστές μας δεν είναι παρά ένα πελώριο, φουσκωμένο μπαλόνι που κι ένα παιδί, ακόμη με μια καρφίτσα, το ξεφουσκώνει. Κάτι σαν τον « Ιπποπόταμο του Ιονέσκο».
Via : www.protagon.gr
