του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Το φαινόμενο των γενετικά τροποποιημένων σπόρων, που καταλήγει σε τελικά μεταλλαγμένα προϊόντα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων, κατασκευάζεται και ανήκει σε μια αμερικάνικη πολυεθνική εταιρεία που ελέγχει την παγκόσμια αγορά και πετυχαίνει την κατοχύρωση δικαιωμάτων επί των τελικών προϊόντων που παράγει, μέσω διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες).
Το ζήτημα είναι ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Πνευματική Κατοχύρωση, αν και δεν επιτρέπει την κατοχύρωση της διαδικασίας, επιτρέπει όμως την κατοχύρωση του τελικού προϊόντος, ακόμα και αν αυτό ανήκει στις συμβατικές καλλιέργειες, δίνει το δικαίωμα σε μια τεράστια πολυεθνική να πατεντάρει την ντομάτα ως ευρεσιτεχνία αλλά όχι τα στάδια της παραγωγής της.
Με τη μέθοδο της μετάλλαξης των σπόρων και την ταυτόχρονη επιβολή από τις εταιρείες στους αγρότες την χρήση μόνο των δικών τους σπόρων, ο κίνδυνος εξαφάνισης φυσικών, τοπικών, ποικιλιών αγροτικών προϊόντων φαντάζει ολοένα και πιο ορατός. Ήδη ορισμένες χώρες έχουν απαγορέψει την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων σπόρων και ευρύτερα την κυκλοφορία γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Σε αντίθεση με πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε σημαντικά μεγάλο αριθμό βιβλίων γίνεται ξεκάθαρη αναφορά στις ζημιογόνες επιδράσεις στην υγεία και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την καλλιέργεια μεταλλαγμένων τροφίμων. Οι μέλισσες που λαμβάνουν γενετικά τροποποιημένη γύρη έχουν σοβαρά προβλήματα πέψης, τόσο σοβαρά που η ασθένεια είναι μοιραία. Διαλύεται η τράπεζα γενετικού υλικού. Έρχεται η απώλεια της βιοποικιλότητας. Οδηγούμαστε στην μονοκαλλιέργεια, με ότι αυτό συνεπάγεται από τα ολέθρια αποτελέσματα και τη χρήση της.
Το ζήτημα είναι μεγάλο και με πολλές προεκτάσεις. Εκτός από την κερδοσκοπία κρύβονται και άλλα κίνητρα. Το σημαντικό όμως παραμένει το πώς θα διασωθούν καρποί με φυσικό τρόπο, απομακρύνοντας τον κίνδυνο απώλειας των τοπικών ποικιλιών και την πολύπλευρη αξία τους. Η σπουδαιότητα διατήρησης φυσικών σπόρων, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το αντιληφθούν, οδήγησε ΗΠΑ και Νορβηγία στη δημιουργία της παγκόσμιας τράπεζας σπόρων, ένα ασφαλές θησαυροφυλάκιο σπόρων που βρίσκεται στο νησί Spitsbergen του νορβηγικού αρχιπελάγους Svalbard και είναι σε απόσταση 1.120 χιλιομέτρων από το Βόρειο Πόλο. Ξεκίνησε να λειτουργεί το 2008 και στόχος της είναι να συμβάλει στη συντήρηση της βιοποικιλότητας του πλανήτη και να συγκεντρωθούν εκεί σπόροι από κάθε γνωστό είδος φυτού της γης.
Οι πληθυσμοί της γης επέζησαν στους αιώνες έχοντας εξασφαλίσει τις βασικές τους ανάγκες. Κάθε παρέμβαση του ανθρώπου στους νόμους και τους κανόνες της φύσης δημιουργεί ολέθρια αποτελέσματα. Όσο κι αν αυτό φαντάζει μακρινό, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ελέγχου των τροφίμων αποσκοπεί στον έλεγχο της ανθρώπινης ύπαρξης. Καλό είναι να σκεφτούμε όλοι γιατί επιδιώκεται μανιωδώς η απαγόρευση της ελεύθερης καλλιέργειας (κάτι που ισχύει ήδη σε αρκετές χώρες) και γιατί αυξάνονται οι ασθένειες προερχόμενες από τις καινούριες διατροφικές συνθήκες. Μήπως ορισμένα πράγματα δεν είναι τυχαία; Επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις, παύουν να είναι συμπτώσεις!
Via : ysterografa.gr
