του Κώστα Γιαννακίδη
Σήμερα στο χάρτη της χώρας έχουν φυτρώσει δεκάδες γαλατικά χωριά. Τα όρια τους ταυτίζονται με την επικράτεια των Δήμων που αρνούνται να συνεργαστούν με την κεντρική κυβέρνηση στο πρόγραμμα διαθεσιμότητας των υπαλλήλων τους. Δεν πρέπει να υπάρχει Δήμος σε πλήρη λειτουργία. Αν μαζεύουν τα σκουπίδια, θα είναι κλειστό το ΚΕΠ. Και υπάρχουν χιλιάδες παιδάκια που καλούνται να μεγαλώσουν σε μερικές ώρες γιατί η μαμά δεν έχει πλέον δημοτικό σταθμό να τα αφήσει.
Η κυβέρνηση διαπιστώνει σήμερα ότι αδυνατεί να εκτελέσει μία απόφαση που έλαβε. Ο εγκέφαλος δίνει την εντολή, αλλά το νευρικό σύστημα υπολειτουργεί και τα όργανα δεν υπακούουν. Το υπουργείο Εσωτερικών τηρεί μία στάση πιο γραφική και από ξενώνα στο Νυμφαίο: πρώτα οι «κύκλοι» διέρρευσαν ότι αν δεν προχωρήσει η διαθεσιμότητα, η τρόικα θα αγριέψει και θα επιβάλλει σκληρότερα μέτρα. Κάτι σαν τον Αρτέμη Μάτσα που ζητούσε το όνομα του δολιοφθορέα προκειμένου οι Γερμανοί να μη κάνουν σκοποβολή επάνω σε πατριωτικές καρδιές. Ακολούθησε ανακοίνωση που προσπαθεί να εξηγήσει ότι η διαθεσιμότητα είναι κάτι σαν ασθένεια με την οποία μπορείς να ζήσεις και, τέλος πάντων, δεν αφορά εσένα, αλλά τον διπλανό σου. Υπενθυμίζει δε, ότι υπάρχει και κεντρικό σύστημα από το οποίο θα αλιευθούν τα στοιχεία-εδώ μπορούσε να απειλήσει με απολύσεις που θα γίνονται στην τύχη, με βάση τα τελευταία ψηφία του ΑΜΚΑ.
Είναι αυτονόητο ότι κανένας δήμαρχος δεν θα συνεργαστεί με την κεντρική κυβέρνηση, εκτός και αν το επόμενο μεγάλο έργο στον Δήμο του είναι μία αγχόνη στην κεντρική πλατεία. Ο δήμαρχος δεν θέλει να χάσει υπαλλήλους και ψήφους. Εν ανάγκη τα κονδύλια δεν τον απασχολούν και τόσο. Οι καθυστερήσεις στις πληρωμές και η αδυναμία εξόφλησης οικονομικών υποχρεώσεων είναι πλέον στα καταστατικά λειτουργίας των Δήμων. Υπάρχουν δήμαρχοι που σήμερα αγωνίζονται για να μην απολυθούν υπάλληλοι τους οποίους οι ίδιοι αδυνατούν να πληρώσουν. Δεν το κάνουν επειδή αισθάνονται κοινωνικά αλληλέγγυοι-αν έχεις τέτοια αισθήματα δεν γίνεσαι δήμαρχος, γίνεσαι κάτι άλλο. Το κάνουν επειδή δεν μπορούν να εφαρμόσουν μία απόφαση που υπονομεύει την πολιτική τους επιβίωση.
Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει. Το πιθανότερο είναι το υπουργείο να αντλήσει τα στοιχεία από τις υπηρεσίες του, λυτρώνοντας τους δημάρχους από το άγος της ευθύνης. Όμως όλη αυτή η ιστορία έρχεται να μας θυμίσει πόσο σατανικά διεστραμμένος είναι ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον τρόπο που λειτούργησε στην όμορφη πατρίδα μας. Οι Δήμοι είναι αυτοτελείς, πλην όμως είναι παραφυάδα του στενού δημόσιου τομέα. Ο δημοτικός υπάλληλος απέχει από τον δημόσιο όσο είναι η διάμετρος μία σφραγίδας. Λεηλατημένοι από ρουσφέτια και κακή διαχείριση, οι Δήμοι, έχουν ρίξει στις πλάτες μας ένα οικονομικό χρέος και ένα διοικητικό έλλειμμα που συχνά παραβλέπουμε. Όμως είναι εκεί, περασμένα στα μαύρα βιβλία μας. Άθικτα, τεράστια. Σχεδόν ανέγγιχτα.
