του Νίκου Σκιαδά *
Τι ζητάει η βάση μας βαδίζοντας προς το Συνέδριο του Σεπτέμβρη; Πια βάση μας; Η βάση του 6%,των εκλογών του Μάη του
2012 Ή των εκλογών του Ιουνίου του 2012;
Επειδή μετά τις εκλογές του Μάη 2014 μπορούμε να λέμε ότι έχομε μηδενίσει το κοντέρ και ξεκινάμε από την αρχή και απευθυνόμαστε στο ακροατήριο που ανεπιτυχώς απευθυνθήκαμε μετά την αποχώρηση μας από την συγκυβέρνηση τον Ιούνιο 2013.
Αυτό λοιπόν το ακροατήριο, που σαν κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς φύσει και θέσει μπορούμε να κερδίσουμε με τον καθαρό μας πολιτικό λόγο και προοδευτικό μας προσανατολισμό προκειμένου να αποκτήσουμε σταθερή και συγκεκριμένη κοινωνική βάση βρίσκεται απέναντι από τις ασκούμενες από την κυβέρνηση πολιτικές Σαμαρά και Βενιζέλου και αφορά την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού.
Εμείς λοιπόν ένας πολιτικός χώρος με μεγάλη πολιτική προϊστορία και με πλούσια πολιτική παρακαταθήκη(Ανανεωτική Αριστερά, Ευρωκομουνισμός κ.τ.λ.) είναι αδιανόητο μέσα στη σημερινή σκληρή συγκυρία να δυσκολεύεται να απευθυνθεί με πειστικότητα στα κοινωνικά στρώματα που υποφέρουν από την οικονομική κρίση και τις ασκούμενες σήμερα πολιτικές είτε πρόκειται για την άνεργη και συνήθως μορφωμένη νεολαία, είτε την μέχρι πρότινος μεσαία τάξη που καταστρέφεται, είτε τους εργαζόμενους που ζουν τον εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο τους έχει οδηγήσει η πολιτική της Τρόικα και του ΔΝΤ.
Τι ζητάει λοιπόν αυτή η βάση από μας για να μας ακούσει και να μας ακολουθήσει?
Ζητάει να μιλήσουμε για τα 2 εκ. άνεργους, για τους χιλιάδες επιστήμονες με το μπλοκάκι που τις εισφορές τους πληρώνουν οι γονείς τους, για τις χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες που αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία, για τους αγρότες που δεν παράγουν γιατί η Τράπεζα δεν τους χρηματοδοτεί.
Κι εμείς μπορούμε είτε μετέχουμε στις κυβερνητικές ευθύνες είτε όχι να πλησιάσουμε και να ακούσουμε όλο αυτό τον κόσμο να τον βοηθήσομε με τις ιδέες μας, με τις προτάσεις μας ,αλλά και με το παράδειγμα μας. Για να έχομε όμως αυτή τη δυνατότητα θα πρέπει να έχομετην ξεκάθαρη ταυτότητα για το τι είμαστε και την ξεκάθαρη πολιτική γραμμή για το πολιτικό σχέδιο που υπηρετούμε.
Ήταν κάτι που έλειψε την προηγούμενη περίοδο και αυτό μας οδήγησε στην ήττα των Ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου.
Τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας σήμερα με λίγα λόγια είναι τα εξής :
1. Η χώρα μπαίνει πλέον στη μεταμνημονιακή εποχή ,όπου όμως η επιτήρηση και ο έλεγχος των δανειστών θα συνεχίσει να υπάρχει έως ότου με τις κατάλληλες πολιτικές ωριμάσουν οι συνθήκες και καταφέρουμε να απαλλαγούμε από αυτόν.
2.Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποχρεωθεί να συζητήσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του Χρέους που όλοι σήμερα ομολογούν ότι δεν είναι βιώσιμο.
3.Αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση για να ξεκινήσει μια τροχιά ουσιαστικής ανάκαμψης στην Οικονομία, φυσικά μαζί με την αλλαγή στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση
Όμως για να γίνουν όλα αυτά, για να γίνει μια ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση με την Ε.Ε και τους δανειστές συνολικά θα πρέπει να υπάρξει μια νέα Κυβέρνηση με νωπή και ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Θα πρέπει να μπορεί να εφαρμοσθεί ένα νέο πολιτικό σχέδιο εναλλακτικής εξουσίας προοδευτικό αλλά και ρεαλιστικό. Αυτό το σχέδιο πρέπει να το συμφωνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής Οικολογίας και της ευρύτερης Αριστεράς, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ,η ΔΗΜΑΡ και άλλες κινήσεις που αποδέχονται σαν στρατηγική επιλογή τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και είναι αντίθετες προς τις αδιέξοδες πολιτικές τηςανεργίας και της λιτότητας που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.
Αυτό σημαίνει ότι όλες αυτές οι δυνάμεις πριν από τις επόμενες εθνικές εκλογές θα συμφωνήσουν σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την αποκατάσταση του κύρουςκαι της αξιοπιστίας των θεσμών.
Το σχέδιο αυτό, ούτε εύκολο είναι ούτε απλό. Η Δημοκρατική Αριστερά καλείται εδώ να αποδείξει την αξία της και τη χρησιμότητα της σαν η συνεπής συνεκτική δύναμη για να αποκτήσει σάρκα και οστά αυτό το φιλόδοξο σχέδιο. Αν εμείς πιστέψουμε στη σημασία αυτού του σχεδίου για την Σωτηρία της χώρας θα έχομε προσφέρει τα μέγιστα στο Λαό που υποφέρει χωρίς να βλέπει ελπίδα, χωρίς να εμπιστεύεται κανέναν. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα είναι μια πρόκληση για μας, να κάνουμε την υπέρβαση με όπλο την πολιτική μας εμπειρία τηνιδεολογία μας και τις αρχές μας.Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν πολιτευθεί με υπευθυνότητα και ρεαλισμό θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εθνικές εκλογές μας δίνει τη δυνατότητα, αν με ξεκάθαρη πολιτική γραμμή δουλέψουμε για τη συγκρότηση του μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων που απορρίπτουν τις εφαρμοζόμενες σήμερα αδιέξοδες πολιτικές, να είμαστε εμείς η υπεύθυνη πολιτική δύναμη Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωσηδεν σημαίνει ότι εμείς θα γίνομε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ επειδή υλοποιώντας το δικό μας πολιτικό σχέδιο θα συνεργασθούμε με ένα αριστερό κόμμα, και φυσικά όχι μόνο με αυτό, για τη σωτηρία της πατρίδας και την ενίσχυση των συσχετισμών
που θα εγγυηθεί την αλλαγή με σταθερότητα. υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, που αντιμάχονται την καταστροφική πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας που εκπορεύεται από την Γερμανία.
Η επιτυχία αυτού του σχεδίου εξασφαλίζει και τη δική μας δικαίωση και άρα επιβίωση, αφού μας δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσουμε σαν αριστερό κόμμα την κοινωνική βάση που είναι απαραίτητη για την ύπαρξη μας και η οποία πρέπει να αντιστοιχεί στην ιδεολογία μας.
Η βάση αυτή σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί άλλη είναι η δική μας ιστορική διαδρομή, η πολιτική κουλτούρα και οι κοινωνικές παραδοχές που καταξίωσαν το χώρο μας σαν τον κατεξοχήν χώρο της ανανεωτικής αριστεράς (ευρωκομουνισμός κ.τ.λ) και της μαχητικής πολιτικής οικολογίας( Μ. Παπαγιαννάκης). Η ιδεολογία αυτή είναι γνώριμη και οικεία σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα, εργαζομένων, επαγγελματιών και διανοουμένων που αποφεύγουν το λαϊκισμό, τον εύκολο καταγγελτικό λόγο και την απολυτότητα στις πολιτικές εκτιμήσεις.
Τα κοινωνικά αυτά στρώματα σέβονται και εκτιμούν την ψύχραιμη και ορθολογική πολιτική ανάλυση, απεχθάνονται τη λογική του άσπρου-μαύρου, εγκρίνουν την πολιτική του κόμματος μας -έστω κι αν άτολμα διακηρύχθηκε- να συγκρούεται με νοοτροπίες και συντεχνιακά συμφέροντα προκειμένου με ειλικρίνεια και δικαιοσύνη να υπηρετηθεί το Γενικό Καλό.
Έχουμε δηλαδή πλούσιο οπλοστάσιο αν θέλουμε να αγωνισθούμε για ένα καινούργιο ξεκίνημα και για το κόμμα μας και πρώτα για το Λαό μας. Μπορούμε αν το θέλουμε να διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες που προεξοφλούν ότι η Δημοκρατική Αριστερά έκλεισεάδοξα τον κύκλο της .
Υπάρχει το εναλλακτικό σενάριο που περιέγραψα παραπάνω τονίζοντας την ανάγκη για αλλαγή με σταθερότητα που κινείται πάνω στο βασικόπλαίσιο που και ο Μ. Σαμπατακάκης περιέγραψε τον Ιούνιο κατά την εισήγηση του στην Κ.Ε μιλώντας για το Νέο Συνασπισμό Κοινωνικών και Πολιτικών Δυνάμεων με βάση την Ανανεωτική Αριστερά.
*Ο Νίκος Σκιαδάς είναι μέλος της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ
