Η σημερινή πολυσύνθετη κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και οικολογική, μας βάζει μπροστά σε τεράστια ερωτηματικά και προκλήσεις, που ζητούν απάντηση. Η πιο σημαντική από αυτές τις προκλήσεις είναι εκείνη που σχετίζεται με την οικολογική κρίση, την οικονομική μεγέθυνση και την εργασία. Με όχι ήσσονος σημασίας την αποσαφήνιση της σχέσης των ιδεών της Αριστεράς με το πρόβλημα διεύθυνσης της υπαρκτής κοινωνίας με στόχο την υπέρβαση μιας κοινωνίας κατακερματισμένων συμφερόντων και τη μετατροπή των χώρων προνομίων σε πεδία ίσων ευκαιριών.
Η Δημοκρατική Αριστερά πηγαίνοντας προς το συνέδριό της πρέπει χωρίς αμφισημίες να καταθέσει πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας. Που θα συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και κατεστημένες λογικές, θα προωθήσει ένα πλαίσιο πολιτικών που να αποτρέπουν την κοινωνική αποδόμηση, να ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, να προωθούν ώριμες αλλαγές, να δημιουργούν ευρύτερες συσπειρώσεις και πάντα βέβαια με στόχο η κοινωνία να σταθεί όρθια και η οικονομία ζωντανή. Την πρωτοκαθεδρία στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας παίρνουν η παραγωγική της ανασυγκρότηση και η μεταρρύθμιση του κράτους και δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση των δυνάμεων που παράγουν, δημιουργούν, επινοούν, καινοτομούν και επιχειρούν στο πλαίσιο μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Είναι αυτονόητο ότι η Ν.Δ. με τον στρατηγικό της πλέον εταίρο, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα ταυτίζεται με το σύνολο των συντηρητικών πολιτικών, δεν μπορούν να είναι συνομιλητές μας.
Στις παρούσες συνθήκες κατανοούμε την ανάγκη εθνικής συνεννόησης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Για να είναι αποτελεσματική η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με πρωταγωνιστή την Αριστερά είναι απαραίτητη η συνάντησή του τμήματος της Αριστεράς που είναι προ των πυλών για τη διακυβέρνηση της χώρας, του ΣΥΡΙΖΑ, με τον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, των κοινωνικών κινημάτων, αλλά απαλλαγμένοι όλοι από τις βεβαιότητες του παρελθόντος. Η σχέση μας πρέπει να είναι μια σχέση διαλόγου, συνθέσεων και αντιπαραθέσεων.
H συνάντησή μας σε ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση πρέπει να διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική «όχι άκριτα», με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής, και να μετατοπίζει την πολιτική ζωή του τόπου σε προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση.
Η προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας δεν θα είναι προϊόν επιλογών εκδοτικών συμφερόντων, θα είναι αντίπαλη προς το φαύλο πολιτικό σύστημα, το πολιτικό προσωπικό που το συντηρούσε, αλλά και τους κομματικούς – πελατειακούς μηχανισμούς που εξέθρεψε, είναι αυτή που θα δηλώσει το τέλος της μεταπολίτευσης και όχι τη διαιώνιση του τέλους της.
Via : www.avgi.gr
