Αυτό επιφέρει ως συνέπεια οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις να μην απολύονται τυπικά, να μην λαμβάνουν τις νόμιμες αποζημιώσεις απόλυσης και συνεπώς να μην καταγράφονται ως άνεργοι και να μην δικαιούνται επίδομα ανεργίας.
Επιπλέον, η προσφυγή στη Δικαιοσύνη από τη μεριά των ουσιαστικώς απολυμένων εργαζομένων είναι ιδιαίτερα δαπανηρή για τα ανύπαρκτα εισοδήματά τους και εξαιρετικά χρονοβόρος, εξανεμίζοντας κάθε πιθανό όφελος από την οφειλόμενη αποζημίωση. Εκτός τούτου, με 25% επίσημη ανεργία, έστω και η μικρή ελπίδα μελλοντικής επανέναρξης της απασχόλησης, στην περίπτωση ανάκαμψης της επιχείρησης, είναι εξ’ αντικειμένου ανασταλτικός παράγοντας στην όποια διεκδίκηση.
Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο κ. Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων:
Πώς σχεδιάζει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό προς όφελος των «αφανώς απολυμένων» εργαζομένων σε επιχειρήσεις που έχουν αναστείλει σιωπηρώς κάθε δραστηριότητα;
O ερωτών βουλευτής
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ
