του Σταύρου Καπάκου
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με ορισμένες από τις τελευταίες επισημάνσεις του ΔΝΤ και του επιτρόπου Όλι Ρεν για την Ελλάδα. Το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι το φτωχότερο 10% του πληθυσμού στη χώρα μας είχε μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος, ενώ ο Όλι Ρεν διαπιστώνει «τεράστιες κοινωνικές ανισότητες» και καλεί την Αθήνα «να προστατεύσει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες». Προφανώς οι δύο φορείς, Κομισιόν και ΔΝΤ, που επέβαλαν στην Ελλάδα την πολιτική της σκληρής λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, δεν άλλαξαν -αίφνης- πολιτικό στρατόπεδο, απλώς είναι αναγκασμένοι να αναγνωρίσουν ορισμένες πλευρές της θλιβερής πραγματικότητας, αν και αποφεύγουν να τις συσχετίσουν με τις πολιτικές που επέβαλαν. Είναι όμως ηλίου φαεινότερον…
Την ίδια ώρα που η Ελλάδα πληρώνει βαριά τη σκληρή πολιτική που της επεβλήθη και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, η Γερμανία παρουσιάζει εμπορικό πλεόνασμα ρεκόρ, ύψους 199 δισ. ευρώ! Πριν από ένα εξάμηνο περίπου δύο Βέλγοι υπουργοί κατηγόρησαν το Βερολίνο ότι με τα χαμηλά μεροκάματα και το φθηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό από τις πρώην ανατολικές χώρες κάνει αθέμιτο ανταγωνισμό εις βάρος των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η Κομισιόν «επέπληξε» τη Γερμανία γιατί ένα πλεόνασμα πάνω από το 6% του ΑΕΠ συνιστά ανισορροπία και συνεπάγεται επιβολή κυρώσεων. Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα επιβάλει κυρώσεις ή θα επιμείνει ζητώντας από τη Γερμανία να πάρει μέτρα που θα τονώσουν την εσωτερική ζήτηση μέσω μισθολογικών αυξήσεων, που με τη σειρά τους θα επιφέρουν αύξηση των εισαγωγών. Πιθανότατα η Γερμανία θα το πράξει μόνη της, σε περιορισμένο βεβαίως βαθμό.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι ακόμη και την περίοδο της κρίσης ένα μεγάλο μέρος των πλεονασμάτων της Γερμανίας είναι στην πραγματικότητα ελλείμματα των εταίρων της. Το Βερολίνο ζητάει από τους εταίρους του στην Ε.Ε. να ακολουθήσουν τον δικό του δρόμο, όμως είναι αδύνατον συνολικά η Ε.Ε. να είναι τόσο πλεονασματική όσο η Γερμανία. Γιατί τότε ποιος θα είναι ελλειμματικός; Η Κίνα, οι χώρες BRICS ή μήπως οι ΗΠΑ σε μεγαλύτερο βαθμό από σήμερα; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται σε διεθνές επίπεδο. Τα ελλείμματα του ενός είναι πλεονάσματα του άλλου.
Επομένως η Γερμανία όσο επιβάλλει στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου πολιτική σκληρής λιτότητας, θα διευρύνει το χάσμα Βορρά – Νότου και θα αυξάνει ανησυχητικά τις κοινωνικές ανισότητες τόσο στο εσωτερικό των χωρών της περιφέρειας όσο και στο εσωτερικό των μητροπόλεων. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό στοιχείο της γερμανικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση: η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. Ο τιμωρητικός προτεσταντισμός μπορεί να στηρίξει μόνο πρόσκαιρα τη γερμανική ηγεμονία. Μακροπρόθεσμα η κυριαρχία της Γερμανίας δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς στρατηγική ευημερίας, ανακύκλωση πλεονασμάτων και ρύθμιση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το κινεζικό απολυταρχικό μοντέλο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό επί μακρόν στην Ευρώπη.
Via : www.avgi.gr
