Η Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον βρίσκει φέτος τον κόσμο περισσότερο αμήχανο παρά ποτέ: η αναπτυγμένη Δύση ανακαλύπτει ότι έζησε δεκαετίες μέσα σε μια δάνεια και σπάταλη ευδαιμονία, εδραιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη από μια μικρή μερίδα της ανθρωπότητας.
Σήμερα, τα υπόλοιπα δύο τρίτα της αναζητούν ορμητικά το δικό τους μερίδιο στην ευημερία. Οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι και δεν επαρκούν για την άκριτη αναπαραγωγή του δυτικού «προτύπου» της καταναλωτικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που ό,τι παράγει καταλήγει, στο μέγιστο τμήμα του, απόβλητο – ενώ ταυτόχρονα διευρύνει τις πραγματικές ανισότητες, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και ανάμεσα στις διαφορετικές γωνιές του πλανήτη.
Το περιβάλλον, ο υπέρτατος πόρος δίχως τον οποίον η επιβίωση του ανθρώπινου είδους είναι αδύνατη, αποτελεί κτήμα κοινό. Η πολυπόθητη ανάπτυξη πρέπει αυτή τη φορά να είναι αειφόρος, να εμφορείται και να προάγει την οικολογική καινοτομία. Πρέπει να δημιουργεί την απαραίτητη ευημερία για τις παρούσες γενιές από υπάρχοντες πόρους – αλλά να φροντίζει ταυτόχρονα και για τον πλούτο που θα παραδώσουμε στις επόμενες.
Η κοντόφθαλμη, «δανεική» μεγέθυνση προεξοφλεί και υφαρπάζει τον πλούτο των παιδιών μας. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, είτε στην πτώχευση μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού, ακόμη και των δυτικών κοινωνιών, σήμερα, είτε στην υποβάθμιση και στην εξάντληση των πόρων του πλανήτη, αύριο.
Η πρωτοβουλία για αλλαγή πορείας με συνεχώς επιταχυνόμενα βήματα δεν μπορεί να αξιωθεί παρά να είναι άμεση και από την αναπτυγμένη Δύση, συνιστώντας ταυτόχρονα τη λυδία λίθο και του πολιτισμού της.
Στην πατρίδα μας, η κρίση εκθέτει το περιβάλλον σε μεγάλους κινδύνους, μπορεί να το καταστήσει ένα από τα πρώτα και μεγάλα θύματά της. Η περαιτέρω χαλάρωση στην τήρηση των περιβαλλοντικών κανόνων σήμερα, θα αναπαράγει τα αίτια αλλά και τα συμπτώματα της κρίσης.
Όσον αφορά το περιβάλλον – αλλά και όλες τις πλευρές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής – η θέσπιση και κυρίως η τήρηση κανόνων είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίες και αναντικατάστατες προϋποθέσεις για να βγούμε από την κρίση και να δημιουργήσουμε μια κοινωνία πάνω σε σταθερές και βιώσιμες βάσεις.
