του Παντελή Μπουκάλα
Πέφτει η μία μέρα πάνω στην άλλη, βαριά από τις δυσκολίες του βίου, που επιδεινώνονται συνεχώς για την τεράστια πλειονότητα, αλλά ακριβή λογαριασμό για το μοιραίο λάθος του πολλαπλασιαστή δεν είδαμε ακόμα. Το ζητούμενο δεν είναι τι μας κόστισε. Αυτό το συνειδητοποιεί ο καθένας μετρώντας τις αντοχές όχι πια του πορτοφολιού του αλλά της φθειρόμενης ψυχής του και του μυαλού του, που σαν να παραδόθηκε σε μούδιασμα διαρκείας. Υποθέτουμε επίσης ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, πάντως όχι παραδείσια, αν δεν είχε γίνει το λάθος που ομολόγησαν οι του ΔΝΤ (και με απογοητευτικά μικρότερη ειλικρίνεια οι της Ευρώπης, μολονότι αυτοί είναι οι εταίροι και σύμμαχοι). Θέλουμε, όμως, να πληροφορηθούμε αρμοδίως αν η ομολογία του λάθους θεμελιώνει υποχρέωση για ουσιώδη αναθεώρηση και αναπροσαρμογή ενός προγράμματος που απλώς το ευφημίζουμε για να φενακίσουμε εαυτούς και αλλήλους όταν το αποκαλούμε «μεταρρυθμιστικό», ενώ δεν λέμε καν τη μισή αλήθεια όταν το χαρακτηρίζουμε απλώς «πρόγραμμα λιτότητας», αφήνοντας στην άκρη το ποιοι το υφίστανται, προς τι και για πόσο.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Για παράδειγμα, θα ’πρεπε να είμαστε εξαδάχτυλοι σε χέρια και πόδια για να μετρήσουμε πόσες φορές έπεσε έξω για τα οικονομικά της Ελλάδας και άλλων χωρών ο πάπας-προφήτης της Οικονομολογίας Νουριέλ Ρουμπινί. Ακόμα και ο αυθεντικός πάπας, ο Βενέδικτος ο ΙΣΤ΄, ξαναγράφει ιστορία έπειτα από έξι αιώνες, αποδεχόμενος ότι δεν είναι αθάνατος, αλλά υπόκειται στη φθορά και το γήρας, και κατά συνέπεια δεν είναι και αλάθητος· ως γνωστόν, μόνο για τους αθανάτους προορίζεται το προνόμιο του αλαθήτου ή μάλλον το προνόμιο του απεριόριστου χρόνου που τους επιτρέπει να διορθώνουν όσα σφάλματα κι αν διαπράττουν. Δικαιούμαστε, ωστόσο, την απορία μας: προβλέπεται κάποια συγγνώμη όχι μεταφυσική, αλλά υλικού χαρακτήρα για τον λαθεμένο πολλαπλασιαστή; Ή μάλλον, για να τεθεί το ερώτημα στη σωστή βάση, προβλέπεται κάποια διεκδίκηση από την πλευρά της κυβέρνησης, κάποια πιεστική απαίτηση, μήπως δεήσουν οι πιστωτές μας να πράξουν κάτι με αντίκρισμα απτότερο από το αντίκρισμα που έχει – δεν έχει η δήλωση μεταμέλειας κάποιου εμπειρογνώμονα του ΔΝΤ; Θα επιμείνει η ελληνική πλευρά ή θεωρεί ότι έκανε το χρέος της με τα λίγα που είπε χθες στις Βρυξέλλες ο κ. Στουρνάρας;
Δεν φαίνεται να προβλέπεται κάτι σοβαρότερο από αυτήν την παρεμπίπτουσα αναφορά του υπουργού Οικονομικών, η οποία φυσικά και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, όπως δεν έχει οτιδήποτε γίνεται απλώς για να γίνει. Ισως η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τον πολλαπλασιαστή επειδή είναι αφιερωμένη σε διαιρέτες και διαιρετέους. Προτιμά, δηλαδή, να διαιρεί τον σχεδόν ομοθυμαδόν διαμαρτυρόμενο δήμο σε αλληλομισούμενες και αλληλομαχόμενες ομάδες, καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό. Το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» ισχύει και στις αβασίλευτες Δημοκρατίες.
Via : www.kathimerini.gr
