Σε παιχνίδι ήταν. Δύσκολο – ξεδύσκολο, σαν παιχνίδι ξεκίνησε, όπως όλα τα ανάλογά του παγκοσμίως, και παιχνίδι παρέμεινε. Ενα νοθευμένο αντίγραφο της πραγματικής ζωής, που έχει τις πραγματικές της αναποδιές, και όπου κανένας παραγωγός δεν σε βοηθάει, κανένας σκηνοθέτης δεν σε παρηγορεί, κανένα διάλειμμα δεν επιτρέπεται. Αυτός, τυχερός, είχε τη δυνατότητα να πάρει μερικούς μήνες άδεια από την πραγματική ζωή και να πάει να παίξει, να παραστήσει τον χειμαζόμενο διεκδικητή της επιβίωσης στον Αγιο Δομίνικο. Που όσο άγριος κι αν είναι, δεν είναι δα Συρία, Ιράκ, Πακιστάν, Σουδάν. Ούτε Λιβύη. Ούτε Μεσόγειος φουρτουνιασμένη. Αν ήταν, δεν θα τους πήγαιναν εκεί. Και δεν θα πήγαινε ούτε ο ίδιος ούτε κανείς συμπαίχτης του.
Κι όμως, ο παίχτης μας, ο σαρβαϊβορίστας, τόλμησε την αδιανόητη σύγκριση και κατέληξε σε ένα ακόμα πιο αδιανόητο συμπέρασμα: «Σκεφτόμουν ότι οι λαθρομετανάστες είναι πιο τυχεροί σε σχέση με εμάς και αυτό που ζούσαμε. Ημασταν χωρίς στέγη, κάποια στιγμή ήμουν τρεις μέρες συνέχεια βρεγμένος, ένιωθα ότι ανεβάζω πυρετό και δεν είχαμε τίποτα εκτός από μία καρύδα. Ηταν μία κατάσταση σοκαριστική, ένα χάος». Υπάρχει πράγματι κάτι σοκαριστικό εδώ. Μόνο που αυτό δεν είναι η εκ προοιμίου και διά συμβολαίου προστατευμένη ημιθεατρική σκηνή του εξωτικού νησιού. Σοκαριστικό είναι ν’ ακούς έναν άνθρωπο που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πει «κατ», να αποχαιρετήσει τις όποιες δυσκολίες και να αποχωρήσει, μαζί με τα έως τότε κέρδη του (σε ευρώ ή στο νόμισμα της δημοσιότητας, που κι αυτό σε ευρώ θα μεταφραστεί), να διατείνεται ότι οι «λαθρομετανάστες» είναι πιο τυχεροί από την παρέα του. Σοκαριστικό είναι να συνειδητοποιείς ότι η γνώση του πραγματικού είναι εξαιρετικά δύσκολη· ότι δηλαδή κάποιοι, ενήλικοι μάλιστα και σχετικώς ενήμεροι, αδυνατούν να ξεχωρίσουν το πλαστό από το οδυνηρά αυθεντικό, το σκηνοθετημένο από το εφιαλτικά γνήσιο.
Εφιαλτικά γνήσιο είναι να τσακίζεσαι σε βουνά και θάλασσες με τρόπαιο την ίδια σου την επιβίωση, και όχι κάποιες χιλιάδες ευρώ ή την προσοδοφόρα φήμη. Εφιαλτικά γνήσιο είναι να πέφτεις στα χέρια διακινητών, Τούρκων, Λίβυων κι όποιας άλλης φυλής, να σε βασανίζουν, να σε βιάζουν, να σου απάγουν το παιδί για να σε εκβιάσουν. Εφιαλτικά γνήσιο είναι να είσαι πρόσφυγας, έστω, «λαθρομετανάστης», όπως σε αποκαλεί ο «επιζήσας», υιοθετώντας την ορολογία που χρησιμοποιούν τόσα κόμματα, τόσοι αξιωματούχοι της αγαπητικής χριστιανοσύνης, τόσοι δημοσιογράφοι.
Via : www.kathimerini.gr
