Χωρίς λογοκρισία …*
Συντάκτης : Καίτη Μυλωνά
Με την απόσταση κάποιων ημερών από την τελευταία απόφαση του Eurogroup για το Ελληνικό ζήτημα, θα επιχειρήσω μια αποτίμηση αυτής της απόφασης.
Οι δηλώσεις Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών αναφέρονται σε «νίκη» της Ελλάδας, με την έννοια ότι «επιτέλους» είμαστε στην αρχή του τέλους των μνημονίων. Οι αποφάσεις χαρακτηρίστηκαν από άλλους (κυβέρνηση – δανειστές) ως συνέχεια του 3ου Μνημονίου και από άλλους (αντιπολίτευση) ως 4ο Μνημόνιο, ενώ για την ανάγκη 4ου Μνημονίου, αν δεν λυθεί το ζήτημα του χρέους, κάνει λόγο ο κ. Στουρνάρας.
Στην ουσία, η Ελλάδα δεν πήρε τίποτα από αυτά που διεκδικούσε. Δεν πήρε το χρέος, ούτε την ποσοτική χαλάρωση. Το μόνο που «πήρε» ήταν το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης με τίμημα μείωση των συντάξεων, μείωση των αποδοχών και εκποίηση δημόσιας περιουσίας.
Αν ήταν η ΝΔ – ΔΗΣΥ θα ήταν καλύτερα τα αποτελέσματα; Μπορεί και χειρότερα. Αλλά η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει, ότι το επιχείρημα, ότι διαχειρίζεται τα πράγματα καλύτερα από τη δεξιά δεν την καθιστά ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ούτε πρόκειται να τη διασώσει. Η επιβίωσή της θα οφείλεται στην ανεπάρκεια του αντιπάλου.
Σε άρθρο του Γ. Δραγασάκη στην Εφημερίδα των Συντακτών 8-9 Ιουλίου με τίτλο: «Να σχεδιάσουμε από τώρα τη μεταμνημονιακή εποχή» αναφέρονται οι προτεραιότητες στη νέα φάση, οι οποίες είναι: Η έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, η οργάνωση της πρόσβασης στις αγορές, η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς τρόπων στήριξης της αναπτυξιακής προσπάθειας, η οποία, κατά το Γ.Δ., θα ολοκληρωθεί με εξειδίκευση ανά τομέα.
Στην επόμενη σελίδα, ο Υπουργός Οικονομίας κάνει την εξειδίκευση (στην ίδια κυβέρνηση είναι εξάλλου) σε συνεργασία με συναδέλφους του στα άλλα υπουργεία και εκπονεί ένα σχέδιο με 94 δράσεις.
Στις δράσεις π.χ. για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ενδιαφέρον μου, λόγω επαγγέλματος) αναφέρονται ως δράσεις μόνο τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, τα οποία πάντα λειτουργούσαν και ως σύνδεσμοι των κρατούντων με τις αγροτικές κοινότητες αναπαράγοντας τις πελατειακές σχέσεις.Στην ομιλία του στην Κοζάνη, ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε εκφράσεις του στυλ: «Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο ανάπτυξης που ΘΑ είναι βιώσιμο, ανταγωνιστικό αλλά και κοινωνικά δίκαιο, που ΘΑ οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης και ΘΑ παράγει θέσεις σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας». Δηλαδή δεν έχουν βρει στην κυβέρνηση το μοντέλο ανάπτυξης, αλλά θα το βρούνε, πότε;
Θεωρούν ο πρωθυπουργός, ο Γ. Δραγασάκης και ο Υπουργός Οικονομίας, ότι με τις «δράσεις» αυτές θα πραγματοποιηθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Χωρίς στρατηγική; Χωρίς να είναι ενταγμένα σε ένα σχέδιο; Και για να το συνδέσω με τις αποφάσεις του Eurogroup και τα μνημόνια, με αυτόν τον τρόπο θα ξεφύγουμε από τα μνημόνια, τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και την εκποίηση όλο και περισσότερης δημόσιας περιουσίας; Όταν ο Γ.Δ. θεωρεί, ότι «απαιτείται διαπραγμάτευση με τους θεσμούς τρόπων στήριξης της αναπτυξιακής προσπάθειας» πιστεύει, ότι ως κυβέρνηση – δεδομένης της πλήρους υποταγής στις αποφάσεις, όχι της ΕΕ, αλλά της Γερμανίας – ΜΠΟΡΟΥΝ; – ΘΕΛΟΥΝ; στο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση να κάνουν κάτι για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας;
Καίτη Μυλωνά
Κτηνίατρος
Σύμβουλος Ανάπτυξης Κτηνοτροφίας
Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Email: aikmilona@3volve.io
*Υ.Γ. Το άρθρο αυτό στάλθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για δημοσίευση, αλλά δεν έγινε αποδεκτό και έτσι, δεν δημοσιεύθηκε.
