του Γιάννη Παντελάκη
Όπως είναι γνωστό, ως λαός τα ξέρουμε όλα. Αν όχι όλα, τα περισσότερα. Δεν θα μπορούσε, φυσικά, να απουσιάζει η βαθιά μας γνώση για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εκφρασμένες απόψεις μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας στο διαδίκτυο, οι επικρατέστερες ερμηνείες για τις ταραχές στη γειτονική μας χώρα, είναι οι εξής δύο: 1) Ο Ερντογάν έστησε όλη αυτή την ιστορία με στόχο να δημιουργηθεί μεγάλη ταραχή, να προκληθεί ένα αδιέξοδο και η κρίση αυτή να εξαχθεί στην Ελλάδα. Βαθύτερη προσδοκία να εισβάλλει στη χώρα μας και φυσικά να οικειοποιηθεί τον πλούσιο ορυκτό πλούτο μας, φυσικό αέριο, πετρέλαια κ.λπ. Μπορεί ο τελευταίος ακόμα να μην έχει εντοπισθεί σε όλη την έκταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οι Τούρκοι σπεύδουν για να προλάβουν. 2) Πίσω από τις εξεγέρσεις βρίσκονται οι στρατηγοί της Τουρκίας. Με τις βαθύτερες ίδιες τελικές επιδιώξεις και αυτοί. Ν’ ανατρέψουν τον Ερντογάν, τον προδότη που έχει κάνει και κουμπαριές με τον Καραμανλή και εν συνεχεία να επιτεθούν στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο, λένε οι απόλυτα σίγουροι για την εκτίμησή τους οπαδοί της δεύτερης εκδοχής, πως οι στρατηγοί έστειλαν το Σάββατο την πυραυλάκατο ΖΙΡΚΙΝ και τη φρεγάτα YILDIRIM στα χωρικά μας ύδατα, ανατολικά της Αμοργού. Θέλουν να βρίσκονται κοντά, ώστε την κατάλληλη στιγμή να επέμβουν.
Αν είχα υπομονή και ψυχραιμία, θα μπορούσα να καταγράψω δεκάδες ακόμα συμπληρωματικές ερμηνείες των γεγονότων στην Τουρκία, αλλά μάλλον δεν χρειάζεται. Όλες έχουν μια κοινή συνισταμένη, την επίθεση στη χώρα μας! Την κατάληψή της, ιδιαίτερα τώρα που λόγω οικονομικής κρίσης βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία. Το πρόβλημα δεν θα ήταν μεγάλο, αν τις προαναφερόμενες ερμηνείες (που αρχίζουν να με ψυλλιάζουν ότι πράγματι κάτι συμβαίνει με εκείνους τους ψεκασμούς) δεν τις υιοθετούσε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Και το χειρότερο, ανάμεσα σ’ αυτό το μέρος και άνθρωποι που λόγω θέσης θα έπρεπε να είναι προσεκτικοί. Αναφέρομαι σε καθηγητές και δημοσιογράφους, ειδικά κάποιους από τους τελευταίους οι οποίοι, χωρίς γνώση και εφόδια, έσπευσαν από τις πρώτες ώρες να ερμηνεύσουν, σχεδόν με απόλυτο τρόπο, όσα συμβαίνουν στην Τουρκία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γνωρίζουν τα πάντα και αναλύουν με περίσσια άνεση το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, την καταστροφή του πλανήτη λόγω υπερθέρμανσης, τα αίτια των τυφώνων στην Οκλαχόμα και τους απώτερους στόχους του 23χρονου που έφυγε μ’ ένα 13χρονο κορίτσι.
Το στοιχείο που ανέδειξε το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μας αυτή τη φορά, ήταν ότι τα γεγονότα στην Τουρκία συνέβησαν Σάββατο. Για την ακρίβεια, οι ταραχές στην Κωνσταντινούπολη κορυφώθηκαν το Σάββατο. Και το Σάββατο δεν είναι μια καλή ημέρα για μας. Οι σαββατιάτικες και κυριακάτικες εφημερίδες -που κυκλοφορούν από το Σαββατόβραδο- δεν είχαν προλάβει τα γεγονότα, είναι η τεχνική αδυναμία ο λόγος. Τα κανάλια, τα Σάββατα επαναλαμβάνουν σίριαλ και έχουν και κάτι εκπομπές λαϊκής κατανάλωσης οι οποίες φυσικά δεν μπορούν να διακοπούν για να ενημερωθούμε σε βάθος (πέρα από τα δελτία εντυπώσεων) για όσα μπορούν να συμβαίνουν εκείνη την ημέρα. Άρα; Άρα, θ’ ανατρέξουμε στο διαδίκτυο. Και εκεί, η ενημέρωσή μας ή θα αποκτήσει έναν χαοτικό χαρακτήρα (ο καθένας θ’ αναφέρει ό,τι νομίζει) ή θ’ αντληθεί από τις απόψεις «ειδικών», με αποτέλεσμα τις προαναφερόμενες ερμηνείες. Αν, μάλιστα, προστεθούν και κάποιες φωνές που είδαν πίσω από τα γεγονότα στην Τουρκία μια συνέχεια των κινημάτων της Ευρώπης, ε τότε τα πράγματα ξεφεύγουν λίγο. Τόσο μάλιστα, ώστε να εμφανίζονται φωτογραφίες των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος και δίπλα των εξεγερμένων Τούρκων, ως μια λογική συνέχεια της επανάστασης που ξεκίνησε! Ενδιάμεσα, πέρασε από την Αίγυπτο, την Πορτογαλία και μερικές ακόμα χώρες που δεν θυμάμαι τώρα. Και το γενικευμένο χάος ολοκληρώθηκε, όταν ένα site γνωστής εφημερίδας, παρουσίασε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από πορεία Τούρκων στη γέφυρα του Βοσπόρου ως γεγονός της ημέρας. Μόνο που ανήκε σε μια άλλη ημέρα η φωτογραφία -έναν χρόνο πρινν και αφορούσε στον μαραθώνιο που είχε γίνει στην Κωνσταντινούπολη…
Φοβάμαι, πως αυτές τις παραστάσεις και «πληροφορίες» ένα κομμάτι της κοινωνίας τις υιοθετεί ως πραγματικότητα. Και με βάση αυτή, σκέφτεται, προβληματίζεται, αντιδρά. Αν το σκεφτούμε λίγο, ίσως δώσουμε και μερικές καλές απαντήσεις γιατί συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφερόμαστε, πολύ συχνά, σε βασικές μας επιλογές…
Via : www.protagon.gr
