Ο κύριος Λεωνίδας είναι 68 χρονών και σπούδασε Οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Στη ζωή του εργάστηκε σε εκδοτικούς οίκους και μέσα στην κρίση έχασε τη δουλειά του και βρέθηκε άνεργος. Τα χρήματα στέρεψαν και δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι του, έτσι ένα βράδυ βρέθηκε να κοιμάται στον δρόμο άστεγος. Τους μήνες που περιπλανιόταν στους δρόμους της Αθήνας, σαν να ‘ταν απάγκιο του τα βιβλία από την πρότερη ζωή του, ξεκίνησε να μαζεύει πεταμένα βιβλία από τα σκουπίδια. Πήγαινε στο Μοναστηράκι και τα πουλούσε ένα-δύο ευρώ, ίσα-ίσα να μπορεί να αγοράσει ένα σουβλάκι να φάει. Αυτή τη στιγμή, έχει μαζέψει πάνω από 2.000 βιβλία και ετοιμάζεται να κάνει ένα μπαζάρ για να μαζευτούν τα πρώτα έσοδα για το Βιβλιοπωλείο-Παλαιοπωλείο Αστέγων.
Ραδιοφωνική συνέντευξη στους Τζένη Τσιροπούλου, Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη
Καλησπέρα κύριε Κουρσούμη.
Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Η ιστορία σας, στα μάτια μας φαίνεται τρομερή. Ποια είναι διαδρομή που σας έφερε σήμερα εδώ;
Δεν ξέρω αν είναι τρομερή, πάντως σίγουρα είναι πολύ δύσκολη. Κι όχι μόνο για μένα -ας βγάλω τον εαυτό μου απ’ έξω. Αυτό που πρέπει να δούμε και να σκεφτούμε είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι στην ίδια κατάσταση με μένα και σε ακόμα χειρότερη. Εδώ και αρκετά χρόνια είμαι πολύ άσχημα οικονομικά και έμεινα και άνεργος – από εκεί ξεκινάνε όλα τα προβλήματα – και σκέφτηκα, αντί να τριγυρνάω και να μαζεύω βιβλία από τα σκουπίδια και την ανακύκλωση και να τα δίνω στο Μοναστηράκι, γιατί να μην βρω άλλους 2-3 ανθρώπους που περνάνε δύσκολα και να στήσουμε έναν χώρο που θα ‘ναι μόνιμος; Έτσι, πριν ενάμιση μήνα έκανα μια ανάρτηση στο Facebook και ζήτησα από τους συνανθρώπους μας αν έχουν βιβλία να μας δώσουν για να κάνουμε ένα μπαζάρ και να έχουμε ένα πρώτο έσοδο για να ξεκινήσουμε με το ενοίκιο για ένα μόνιμο βιβλιοπωλείο-παλαιοπωλείο. Πιστέψτε με, δεν το έκανα για να κάνω ακτιβισμό αλλά γιατί υπάρχουν πραγματικές ανάγκες. Οι ανάγκες είναι έξω στον δρόμο. Όλοι μάλλον θα ‘χουμε δει ανθρώπους να κοιμούνται τα βράδια έξω στον δρόμο και βρεθήκαμε εκεί για διάφορους λόγους. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει για 2-3 ανθρώπους στην αρχή. Αυτό προσπάθησα, τίποτα περισσότερο.
Τώρα σε ποια φάση ακριβώς βρίσκεστε; Μιλήσατε για ένα μπαζάρ.
Ένας καλός φίλος, ο Θόδωρος Αντωνόπουλος, διάβασε την ανάρτησή μου στο Facebook, και επειδή γράφει στη Lifo, μου πρότεινε να βρεθούμε για να γράψει κάτι. Εγώ δέχτηκα γιατί ήθελα να κοινοποιηθεί και να γίνει πολύ γνωστό. Μετά το άρθρο του έγινε κάτι αναπάντεχο και απροσδόκητο. Πάρα πολλοί άνθρωποι επικοινώνησαν κι άρχισαν να φέρνουν βιβλία. Τώρα έχουν ξεπεράσει τις 2.500. Τα μάζεψα στην αρχή σε μια αποθήκη στα Άνω Πατήσια που μου ‘χε παραχωρήσει μια φίλη και έμενα. Μας βοηθάνε άνθρωποι που έχουν αυτοκίνητο γιατί εμείς δεν έχουμε τίποτα. Το σκεπτικό είναι να κάνουμε ένα ανοιχτό και προσβάσιμο μπαζάρ τώρα. Υπάρχουν κι άλλες ιδέες να αξιοποιηθούν. Όταν είναι κάποιος άστεγος αυτό που πρέπει να κάνει και αυτή την απόφαση πήρα κι εγώ, είναι να βγει και να μιλήσει. Με όποιο τρόπο μπορεί, αλλά να μιλήσει. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη αλλά να σταθούμε στα πόδια μας με κάποιο τρόπο. Και νομίζω ότι είναι τίμιος ο τρόπος αυτός.
Είναι σίγουρα τίμιο και θέλει και δύναμη.
Ας το πούμε έτσι. Θέλει ένα κουράγιο. Πρέπει πραγματικά να μιλάμε. Εγώ για ένα μεγάλο διάστημα δεν μίλαγα. Είχα γνωστούς, φίλους αλλά δεν έλεγα τίποτα σε κανέναν ούτε έδειχνα τίποτα σε κανέναν. Είχε δημιουργηθεί κι ένας ψυχολογικός κάματος κι έβλεπα ότι ήταν αδιέξοδο. Δεν έβρισκα λύση. Αφού μίλησα, άρχισε να αλλάζει κάτι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε, είναι συγκινητικό το πόσοι άνθρωποι ενδιαφέρονται κάθε μέρα και μας φέρνουν βιβλία και άλλα πράγματα.
Υπήρχαν δικοί σας άνθρωποι που άκουσαν για πρώτη φορά μέσα από την ανάρτησή σας για τις δυσκολίες που περνάτε;
Ναι, πάρα πολλοί από το φιλικό μου περιβάλλον το έμαθαν εκείνη τη στιγμή. Αλλά δεν θα ήθελα να το συζητήσουμε γιατί είναι πολύ απογοητευτικό το αποτέλεσμα. Ας το αφήσουμε.
Οι κούτες ανοίγονται και όλο και περισσότερα βιβλία συλλέγονται στην οδό Πειραιώς 132. Φωτογραφία από το Facebook του κ. Λεωνίδα.
Κύριε Λεωνίδα, είστε 68 χρονών και έχετε εργαστεί αρκετά χρόνια στη ζωή σας, δεν υπήρξαν κάποια επιδόματα ή σύνταξη από το κράτος;
Έκανα μια προσπάθεια να πάρω σύνταξη αλλά μου λείπουν μερικά ένσημα. Επίσης επιχείρησα να μπω σε κάποια προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά σε όλα υπάρχουν προσκόμματα. Δηλαδή, εγώ δεν έχω σπίτι και θέλουν κάπου να μένω, θέλουν μια διεύθυνση κατοικίας. Έμενα σε ένα σπίτι στην Κυψέλη αλλά έπρεπε να το αφήσω γιατί δεν είχα να το πληρώσω. Από πέρσι τον Φλεβάρη δεν μένω πουθενά. Δεν έχω σπίτι. Θα μπορούσε κάποιος να με βάλει στη φορολογική του δήλωση ως φιλοξενούμενο αλλά δεν έγινε ούτε αυτό. Ο μόνος τρόπος τώρα είναι να ετοιμάσουμε το βιβλιοπωλείο. Δύο φίλοι δικηγόροι ενδιαφέρθηκαν να αναλάβουν να χειριστούν αυτή την κοινωνικού χαρακτήρα εταιρεία που θα μας περιλάβει κι εμάς μέσα και θα αρχίσουμε κάπως να ανασαίνουμε.
Καλή επιτυχία και ελπίζω πραγματικά να μην σταθεί εμπόδιο η γραφειοκρατία σε όλο αυτό.
Επιτρέψτε μου να το πω και λίγο εγωιστικά, αλλά τώρα που λίγο χαμογελάμε και ελπίζω αυτό να μη μας εγκαταλείψει, ελπίζω να πάνε λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Καλή δύναμη και να πάνε όλα καλά.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Update 10/03: Το μπαζάρ βιβλίων κανονίστηκε να γίνει το σαββατοκύριακο στις 16 και 17 Μαρτίου, στην οδό Πειραιώς 132 από τις 10 έως τις 5 το απόγευμα.
Αν θέλετε να βοηθήσετε το εγχείρημα, μπορείτε να καλέσετε τον κ.Λεωνίδα στο τηλ. 697 723 9766 ή να του γράψετε στο booksleonis@yahoo.gr (απαντάει μετά από 1-2 μέρες, μόλις έχει σύνδεση στο ίντερνετ).
*Η κεντρική φωτογραφία είναι από το Facebook του Λεωνίδα Κουρσούμη, ένα από τα βιβλία που μάζεψε.
Via : www.thepressproject.gr
